Dopuszczalne ryzyko

Dr Robin Cook pisze wiele thrillerów związanych ze środowiskiem medycznym, a historie często dzieją się w szpitalu lub koncernie farmaceutycznym. Do tej pory przeczytałam kilka innych jego książek. Jeśli nie czytaliście wcześniej żadnych thrillerów medycznych, to nie odnajdziecie tego w recenzowanej poniżej książce Robina Cooka. Owszem, jest trochę akcji osadzonej w laboratorium, ale "Dopuszczalne ryzyko" różni się od innych jego książek tym, że większość akcji nie dzieje się w szpitalu. Historia rozpoczyna się w XVII wieku i opisuje typowy dla tamtych czasów proces polowania na czarownice w Salem. Kim jest współczesną kobietą, która interesuje się procesami czarownic w Salem, ponieważ jej przodek został zabity za bycie praktykującą czarownicą. Kim bardzo angażuje się w badania na temat tej przodkini i dowiaduje się jak najwięcej o jej życiu i dlaczego uważano ją za czarownicę.

Chłopak Kim, Edward, jest naukowcem, który prowadzi własne badania - obecnie jego głównym polem zainteresowań nowy lek, mogący zaoferować wielką ulgę ludziom, którzy doświadczają wyniszczającej depresji. Lek został wydestylowany z grzybów halucynogennych, które są podobne do grzybów, które rosły w pobliżu domu przodka Kim. Ale wkrótce może się okazać, że ten lek ma także niebezpieczne właściwości uboczne.

Książka jest naprawdę dobrym thrillerem, nawet jeśli fabuła momentami jest niewiarygodna i przesadzona. Akcja rzeczywiście utrzymała moją uwagę na początku, zwłaszcza że historie o procesach czarownic w Salem było bardzo intrygujące. Jeśli interesujecie się tym okresem i tematem, to lektura tej powieści może wam się spodobać.

Niestety książka ma też swoje wady. O ile fragmenty naukowe i historyczne są ciekawe do czytania, o tyle bohaterowie opowieści są napisani w sposób nieco za płytki jak dla mnie. Jasne, można bardzo łatwo wczuć się w ich historię, ale wydaje mi się, że Cook za bardzo uprościł ich życiorysy i charaktery tak, żeby spodobały się jak największej liczbie ludzi.

Podobał mi się za to humor w tej powieści. “Dopuszczalne ryzyko” to naprawdę zabawna książka, jeśli zawiesi się niewiarę i akceptuje się absurd całej historii. Widać, że Cook sam przymyka oko momentami na to, co pisze i po prostu jedzie po bandzie. Jeśli oczekujecie poważnej książki, to niestety się zawiedziecie. 

Aspekt romansowy tej historii był trochę kiepski, jak na mój gust. Nie czułam między nimi chemii. Myślę, że podobałoby mi się ten aspekt bardziej, gdyby dwie główne postacie były dobrymi przyjaciółmi. Wątek romansowy po prostu nie dodaje niczego do doświadczenia, ale jest to też na tyle nieznaczny wątek, że można na niego przymknąć oko.

Mimo wszystko, daję tej książce dosyć dobrą ocenę. Rzadko kiedy, jakaś książka daje mi tyle prostej radości, co “Dopuszczalne ryzyko” Robina Cooka. Absolutnie świetnie się przy niej bawiłam i wciągnęłam na jeden weekend. Nie wiem, czy jest to książka, która zapadnie mi w pamięć na całe życie, ale wiem, że na pewno warto było ją przeczytać. Polecam!

Robin Cook jest mistrzem thrillerów medycznych - jest to raczej powszechnie akceptowalne zdanie. Mężczyzna przez lata pracował jako lekarz, a później poświęcił się karierze pisarskiej, gdzie wykorzystuje swoją wiedzę o medycynie, żeby tworzyć wciągające i pełne napięcia historie o tym, co dzieje się za drzwiami szpitala. Jednak w swoim życiu nie popełnił jedynie powieści o charakterze medycznym. Jednym z takich wyjątków jest powieść “Dopuszczalne ryzyko”. To thriller science fiction, któremu towarzyszą czary, strach i emocje, powieść, w której równie ważna co medycyna, jest magia.

"Dopuszczalne ryzyko" zaczyna się od retrospekcji w trakcie procesu czarownic w Salem. Wkrótce ma dojść do powieszenia kobiety, Elizabeth Stewart, która jest oskarżona o bycie czarownicą. Nie wiemy, jakie dowody są przeciwko niej wnoszone. Następnie książka przechodzi do "współczesności", a bohaterka jest jedną z potomków Elizabeth. Nazywa się Kimberly Stewart. Jest pielęgniarką i mieszka w Cambridge. Kimberly wychodzi z relacji z pewnym paskudnym mężczyzną, ale wkrótce zostaje umówiona przez kuzyna z badaczem medycznym, Edwardem Armstrongiem. Kimberly i Edward przypadają sobie do gustu i zaczynają się umawiać. W międzyczasie ona próbuje dowiedzieć się, co zrobić z jej rodzinnym domem w Salem (gdzie Elizabeth Stewart również mieszkała), a Edward odkrywa tam, coś co może mu się przydać w badaniach, które chce przeprowadzić. Odkrywa, że może przekształcić to w narkotyk, który nie ma negatywnych skutków ubocznych, ale także powoduje, że użytkownik jest bardziej spokojny i pewny siebie. To wręcz idealny lek dla ludzi chorujących psychicznie (np. na depresję).

Kimberly jest nieśmiała i współczułam jej. Jest przytłoczona w dobry sposób przez Edwarda i szybko daje się namówić na rzeczy, których nie jest pewna. Myślę, że największy problem z Kimberly to problem z powiedzeniem “nie”. To trochę mnie osobiście wkurzało, że w sumie Edward nagabywał ją na niektóre rzeczy, ale wiem, że chciał też dla niej dobrze.

Edward jest trochę ekscentryczny i jest zafiksowany na punkcie cudownego leku, który miałby stworzyć, ale jest też krótkowzroczny i nie dostrzega, że może być to również zagrożenie. Na szczęście jego osobowość ulega zmianie w trakcie książki.

Styl pisania Cooka jest jak zawsze na dobrym poziomie. Widać, że miał jakiś pomysł na tą fabułę. myślałem, że był dobry. Lektura tej powieści daje też ciekawy punkt widzenia na nieustające badania, które mają na celu opracowanie leków. “Dopuszczalne ryzyko” w pewien sposób ostrzega nas, aby być ostrożnym podczas podejmowania wszelkiego rodzaju narkotyków i wskazuje, że niektóre substancje mogą być niebezpieczne, jeśli ich dobrze nie sprawdzimy. 

Akcja jest szybka, powieść trzyma dobre tempo, jest kilka naprawdę mocnych momentów… ale tak naprawdę nic wyróżniającego się na tle innych powieści Cooka. To dobra powieść, którą po prostu warto przeczytać.