Dar Julii

Jestem jak klepsydra, przez którą przesypało się siedemnaście lat, a piasek tych lat spoczywa w moim wnętrzu. Czuję, że moje nogi, obciążone piaskiem zwątpienia i niezrealizowanych planów, są zrośnięte z resztą mnie. Mój umysł jest pełen niepewności, a cierpliwość ulatnia się, gdy czas nieubłaganie płynie przez moje ciało. Wskazówki zegara monotonnie wybijają mi momenty, szepcząc: dzień dobry, wstań, zacznij działać, obudź się. Julia zaczyna rozumieć, że ma w sobie siłę, by powstrzymać Komitet Odnowy. Aby jednak stanąć do walki, musi zaufać Warnerowi, osobie, której do tej pory nie potrafiła zaufać. W czasie tej współpracy odkrywa, że wiele z tego, co myślała o Warnerze i Adamie, wcale nie jest prawdą.