Czerwień niebieskiego Jeruzalem O sztuce wierze i ewangelizacji

Jak doszło do tego, że sztuka przemieściła się z wnętrz świątyń do przestrzeni galerii? W jaki sposób odnajduje się ona w dialogu z wiarą? Czy minimalistyczny wyraz nowoczesnych kościołów utrudnia ich rolę jako symboli Kościoła? Jakie są obecne wyzwania dla sztuki liturgicznej? Co łączy duchowe życie, praktyki liturgiczne i artystyczny wyraz? Czy wzajemne przenikanie się sztuki sakralnej Wschodu i Zachodu stanowi jedyną drogę powrotu duchowej ekspresji na Zachodzie?

Na tego rodzaju pytania odpowiada Marko I. Rupnik, prowadząc rozmowę z Nataą Govekar. Wyraża przekonanie, że w czasach, gdy chrześcijańska tożsamość Europy wydaje się poddawana próbom, a Kościół poszukuje innowacyjnych form komunikacji, sztuka sakralna może stać się unikalnym miejscem spotkania z Boskością i człowiekiem.

Rupnik jest uznawany za twórcę, który przekształca chrześcijańską teologię w byt wizualny poprzez formy bizantyjskie. Jego propozycja ikonograficzna, zapełniająca przestrzeń wielu świątyń, ukazuje język obrazów, który jest zrozumiały nie tylko na Wschodzie, ale i na Zachodzie. Można zatem twierdzić, że jego dzieło to pewnego rodzaju sztuka ekumeniczna, porozumiewająca się z wszystkimi wierzącymi w Chrystusa, niezależnie od ich wyznania.