Central Park

<p>"Central Park" jest naprawdę dobrą książka. Być może nie doskonałą, ale bardzo relaksującą, ciekawą i zabawną. Zdecydowanie jej czytanie przyprawiło mnie o dreszczyk emocji i trzymało w napięciu. Historii napisanej Guillaume Musso udało się utrzymać moje zainteresowanie intrygą niemal przez cały czas, ale coś w końcówce książki, podobnie jak w przypadku „Ponieważ cię kocham”, znów mnie trochę rozczarowało. Czy to dlatego, że po poprzedniej książce spodziewałam się czegoś innego? Czy po prostu w tym finale też były rzeczy, które wydawały się nieco nierealne? Zdecydowanie było to dość nieoczekiwane pod pewnymi względami, ale to jednak nie było to, czego oczekiwałam.</p><p>Podobało mi się, że jest to książka w której wszystko dzieje się szybko, a opisy Nowego Jorku wprost zanurzyły mnie w tamtejszej atmosferze i sprawiły, że przypomniałam sobie własne perypetie w mieście, które nigdy nie śpi. Podobało mi się to płynne przeplatanie się fragmentów przeszłości z teraźniejszością, które dopełniały historię. Książka trzymała mnie w napięciu przez cały czas, byłam żywo zaangażowana w śledztwo i drążyłam tajemnicę razem z bohaterami. Nigdy nie wiadomo kiedy nastąpi zwrot akcji, więc trzeba być bardzo ostrożnym w stawianiu tez i dokładnie śledzić akcję. To była zdecydowanie mocna strona książki - zmuszała mnie do myślenia i uważnego czytania każdego słowa. Chyba dzięki temu niektóre rewelacje dotarły do mnie odpowiednio wcześnie i nie szokowały mnie już tak bardzo.</p><p>To co mi nie do końca przypadło do gustu to sama główna bohaterka, Alice. Momentami denerwowała mnie delikatnie mówiąc swoim rozkazującym zachowaniem i mentorskim tonem. Ok, policjanci mają być twardzi i umieć postawić na swoim, ale nigdy nie potrafiłam zyskać sympatii wobec tej postaci aż do zakończenia, mimo że jej historia była momentami dość emocjonalna. To był pierwszy duży minus. Drugim było nielogiczne i zupełnie nierealne zachowanie - jej i niektórych innych bohaterów w niektórych momentach. Nie będę spoilerować, ale dla mnie było kilka takich momentów, w których w ogóle były nieprawdopodobne więc przygryzłam wargi i ruszyłam dalej z czytaniem książki.</p><p>Interesujące idee, intrygująca fabuła, dobra akcja i kryminał z ciekawym rozwiązaniem. Podobało mi się to trochę bardziej niż "Ponieważ cię kocham". Mimo kilku słabych punktów, które wymieniłam, zakończenie było jednak nieco bardziej logiczne i emocjonalnie pełniejsze. Zmusiła mnie nawet do powrotu i ponownego przeczytania niektórych fragmentów, co samo w sobie jest pozytywem i świadczy o tym, że zakończenie zdołało mnie w pewien sposób zaskoczyć. To była ciekawa zagadka i naprawdę miła odskocznia od moich typowych wyborów czytelniczych. Podciągam ocenę do czterech gwiazdek i zachęcam do zapoznania się z tą książką. Naprawdę warto dać jej szansę.</p>

Po przeczytaniu już dwóch książek tego znakomitego autora, musiałam sięgnąć po kolejny thriller Guillaume’a Musso, który cierpliwie czekał na mojej półce. Tytuł książki “Central Park” od razu wywołał ciepłe wspomnienie, jednak miejsce akcji odgrywa w tej książce raczej niewielką rolę. Alice i Gabriel budzą się w parku, ranni i przykuci do siebie kajdankami. Alice nie rozumie, jak po nocy spędzonej z przyjaciółkami na Polach Elizejskich w Paryżu znalazła się przykuta do nieznajomego w Nowym Jorku i dlaczego ma w płaszczu ukrytą nie swoją broń oraz podejrzaną plamę krwi. Gabriel, muzyk jazzowy, który poprzedniej nocy grał w dublińskim barze, będąc przykutym do Alice, odkrywa tajemniczy zestaw cyfr wyrytych na zakrwawionym ramieniu. Oboje próbują podążać za wskazówkami i odkrywają powiązania z mrocznymi sekretami z ich przeszłości, którymi powoli zaczynają się dzielić. W miarę czytania pojawiają się nowe rewelacje, a niektórzy bohaterowie "zmieniają się", co sprawia, że lektura jest wciągająca i intrygująca.<br> <br> Jednak mimo świetnego pisania Guillaume'a Musso i zaskakującej fabuły, czegoś mi brakowało. Nie było "efektu wow". Kiedy próbowałam dowiedzieć się, dlaczego tak się czuję, ciągle myślałam o głównych bohaterach - Alice i Gabrielu. Postać Alice jest twarda, wręcz sztywna, nieustępliwa i krucha jednocześnie; nie jestem pewna, czy ją polubiłam, ale darzyłam ją sympatią. Z kolei postać Gabriela jest łatwiejsza do polubienia na początku, ale pozostała bardziej scenerią niż głównym bohaterem i nie poruszyła mnie emocjonalnie.<br> <br> Zakończenie historii jest bardzo zaskakujące i prawie niemożliwe do odgadnięcia, ale ponieważ nie czułam się związana z bohaterami, ta rewelacja nie wstrząsnęła mną do głębi tak, jak mogłaby to zrobić, a szkoda. W wyjaśnieniach przedstawionych czytelnikom, które miały sprawić, że szerszy obraz stanie się jaśniejszy, jest kilka słabych punktów, co jest kluczowym elementem, który z mojego punktu widzenia nie jest zbyt wiarygodny i dlatego byłam lekko rozczarowana. Niemniej jednak, ponieważ jestem trochę kiczowata, przeczytanie dwóch ostatnich zdań w tej książce poruszyło mnie i pozwoliło mi zamknąć książkę z poczuciem przyjemności.<br> <br> Jaki jest więc wniosek? Gdybym starała się nie porównywać “Central Parku” do poprzednich książek Guillaume'a Musso, które czytałam i uwielbiałam, przyznałabym, że jest to książka dość porywająca, zaskakująca i dobrze napisana. Może być nieco kontrowersyjna - ale tym bardziej warto ją przeczytać i samemu podjąć decyzję!

Guillaume Musso jest najczęściej czytanym autorem we Francji. Nie mamy tu do czynienia z literaturą, ale z kryminałem, który dosłownie przykuł mnie do fotela na dłużej niż dwa dni.<br> <br> Nie powinienem wiele mówić o fabule. Alice Schäfer, lat 38, kapitan paryskiej policji kryminalnej, budzi się w Central Parku z krwią na ubraniu i pistoletem w kieszeni, w którym brakuje jednego naboju. Co dziwniejsze, jest przykuta kajdankami do mężczyzny, który nazywa się Gabriel Keyne i jest muzykiem jazzowym. Żadne z nich nie wie, jak się tam znalazło. Poprzedniej nocy Alice bawiła się z koleżankami w klubach na Polach Elizejskich, a Gabriel grał w dublińskim barze. Bohaterowie są jednak zaradni, znajdują sposób, by zdjąć kajdanki i zacząć badać dziwną tajemnicę. W trakcie tej przygody Alice ma coraz więcej retrospekcji, które pozwalają jej zajrzeć zarówno w życie zawodowe, jak i w prywatną tragedię. Zaczyna się wydawać, że wszystko jest powiązane z seryjnym mordercą, którego wytropiła trzy lata wcześniej....<br> <br> Książka ta coraz bardziej przypominała mi Nocny film Marishy Pessl. Obie autorki pięknie wykorzystują nowojorską scenerię. W obu przypadkach akcja poszukiwania toczy się tak szybko, że nie mamy czasu na zastanawianie się nad wiarygodnością wskazówek ani nad licznymi zwrotami akcji. I obie, muszę to powiedzieć, kończą pościg zmianą akcji tak gwałtowną, że nie wiadomo, czy pochwalić ich genialną inwencję, czy też uznać ją za jawne oszustwo.<br> <br> “Central Park” był interesującym, pełnym zwrotów akcji thrillerem, który różni się od innych książek, które czytałem. Lubię odmienność. Początek był zdecydowanie tajemniczy i to przykuło moją uwagę. Polecam “Central Park” jako przerywnik pomiędzy bardziej wymagającymi książkami.

Czasami łatwo jest rozpoznać narodowość autora po jego stylu pisania. W przypadku Musso, nawet w tym diabolicznym wyścigu z czasem, wnosi on do swojego pisarstwa pewną poezję i płynność. Jest to dla mnie kwintesencja francuskiego stylu. Zawsze mamy wrażenie, że jesteśmy wciągnięci w tę historię i cieszymy się podążaniem za nią. Podobnie jak w przypadku “Zjazdu absolwentów” Musso stworzył przepiękny, delikatny i jednocześnie złożony zestaw tajemnic, które musimy rozwikłać. Bo u tego autora nigdy tak naprawdę nie dostajemy tylko jednej zagadki do rozwikłania. <br> <br> Tym razem Guillaume Musso powierzył nam tylko dwoje bohaterów, z którymi musimy się zmierzyć. Alice to nasza francuska połowa. Jest bardziej pragmatyczna z całej dwójki. Paryska detektyw, która jak można sobie wyobrazić, widziała już wiele najgorszych rzeczy, jakie ludzkość ma do zaoferowania. Wydaje się, że to właśnie ona jest siłą napędową tego duetu. Jest gotowa zgłębić tajemnicę w nadziei, że uda jej się nie tylko poskładać tę układankę w całość, ale także ułożyć swoją własną, próbując uleczyć rozłam, który tkwi w jej sercu. Gabriel z kolei świetnie wciela się w postać tajemniczego nieznajomego, który ciągle się zmienia. Czy ma on w sobie dobre serce i chce pomóc Alice, czy też jest kuglarzem, który coraz bardziej oddala ją od prawdy?<br> <br> Kiedy kończę jedną z książek Musso, zawsze przypomina mi się, dlaczego jest on jednym z najchętniej czytanych autorów we Francji. Jeśli ktoś oczekuje, że jego książki będą wyznacznikiem wysokiej literatury, może zapomnieć o tym autorze. To, co daje swoim czytelnikom, to eskapizm. Szansę na odpłynięcie na kilka godzin i przyjemne doświadczenie czytelnicze.