Call girl

Call girl jest pierwszą książką autorki, po którą miałam okazję sięgnąć i muszę przyznać, że jeśli chodzi o sam zamysł fabuły wyszło bardzo dobrze, tak sposób napisania pozostawia wiele do życzenia.

Już od praktycznie samego początku chciałam wiedzieć co będzie dalej i miałam problemy z oderwaniem się od książki. Nawet nie wiem kiedy "Zaczynam tą książkę" zmieniło się w "Skończyłam ją", co niestety w tym przypadku jest sporym minusem. Wyjątkowo czas upłynął mi bardzo szybko przy tej książce nie tylko ze względu na styl pisania autorki, ale na pomijaniu bardzo wielu elementów. O ile bohaterowie i ich historia byli bardzo ciekawie stworzeni, tak bardzo słabo opisani, przez co mam wrażenie jakbym zupełnie ich nie poznała. Tak samo rozwinięcia brakuje w całej tej relacji. Wszystko działo się szybko, było opisywanie w dość powierzchowny sposób, przez co nawet nie odczułam od kiedy z jej profesora, którego nienawidziła stał się partnerem.

Bardzo często autorka próbowała wprowadzić element zaskoczenia i pisząc jakąś scenę przez długi czas nie zdradzała imienia bohatera, jakby było to jakąś tajemnicą, mimo że dosłownie jeszcze przed tą sceną wiedziałam kto tam się pojawi, bo było to aż nadto oczywiste, przez co próby budowania nastroju tajemniczości aby zaskoczyć zakończeniem były momentami irytujące.

Czasami miałam wrażenie, że to przyjaciółka Aurory - głównej bohaterki, jest tą najważniejszą postacią w całej historii, chociaż sposób jej wykreowania był w zasadzie nijaki i praktycznie nic o niej nie wiemy. Zdecydowanie za dużo było scen z nią w porównaniu do ilości tych z Hektorem i Aurorą, gdzie to jednak ich historia była głównym motywem.

Mimo wszystko bawiłam się przy tej książce dość dobrze, ale często odczuwałam, że nie została ona zbyt dobrze napisana.

Aurora prowadzi podwójne życie. Jest młodą i ambitną studentką prawa która, aby utrzymać się w wielkim mieście i opłacić studia dorabia jako call grill w se*telefonie ☎️ Prowadzi rozmowy z napalonymi facetami o różnych preferencjach, ale ma jednego klienta, z którym lubi rozmawiać. Nie były to sprośnie dialogi, ale długie i fascynujące rozmowy. Przy nim nie musiała nikogo udawać, ich flirt był bardzo subtelny. Mimo iż jego głęboki głos niezwykle fascynował Aurorę, nie mogła pozwolić sobie na żadną relację z nim, to było wbrew regułom.

Hektor Cross to szanowany i genialny prawnik oraz surowy wykładowca prawa karnego, który wykłada na uczelni, gdzie studiuje Aurora. Frekwencja na jego wykładach wynosi zawsze sto procent, ponieważ rozsiewa wokół siebie mroczną i niebezpieczną aurę, dając w kość studentom. Aurorze wydaje się, że wykładowca jej nie lubi i uwziął się na nią. Upokarza ją przy każdej możliwej okazji, udowadniając, że czegoś nie wie lub nie ma racji.

Fabuła dość mocno skupiła się na Aurorze, jej stażu prawniczym oraz pewnej sprawie sądowej, co było ciekawym wątkiem. Bardziej interesował mnie jednak koncepcja se*telefonu, który nie została rozwinięta a wręcz zepchnięty na dalszy plan, a szkoda, bo można było ten temat ciekawie rozwinąć.

Uwielbiam zakazane związki i towarzyszące im napięcie. Związek głównych bohaterów toczy się bardzo szybko, jest też sporo napięcia i gorących scen. Niestety zabrakło budowania więzi i dialogów, przez co zostałam z poczuciem, że nie poznałam dobrze Aurory i Hektora.

Z pewnością jest to niewymagająca historia i szybko się czyta. „Call Girl” pozostawiła we mnie jednak niedosyt i mam nadzieję, że w kolejnym tomie dostanę to, czego potrzebuje. Mimo iż książka nie trafiła na szczyt mojej listy, wciąż pozostaje fanką autorki i pewnie sięgnę po kolejny tom, aby sprawdzić, czy sprosta on moim oczekiwaniom.