Była sobie radość

Stella i Bastian to kochające się małżeństwo, do pełni szczęścia brakuje im dziecka i własnego mieszkania. W ich domu zamiast dziecka pojawia się inna, słodka istota- szczeniaczek corgi, któremu dali na imię Bajka. Suczka wnosi dużo radości w ich życie, niestety pewnego dnia znika.
To nie jedyne przykre doświadczenie dla tej rodziny, będą mieli sporo kłopotów.
A nieporozumienia, niedomówienia zachwieją związkiem, przed nimi długa droga by znów zapanowała harmonia.

Przed Bajką długa wędrówka, przed jej panią długie poszukiwania. Ale nadzieja umiera ostatnia, a miłość potrafi zdziałać cuda.
Bajeczka to cudowny piesek, na swej drodze spotyka wielu ludzi i odmieni ich życie.

Charakterystyczne dla książek autorki są sytuacje mało prawdopodobne, oraz zbiegi okoliczności w które trudno uwierzyć. Ale czyż życie właśnie takie nie jest?
Historie pióra pani Michalak są wyjątkowe, niosą przesłanie, zmuszają do refleksji nad życiem. To powieści które bardzo wciągają, czyta się je szybko i przyjemnie, nie wymagają przesadnego skupienia, chociaż opowiadają o trudnych doświadczeniach.

Miłość, ciepło i serdeczność bohaterów jakie tu obserwujemy rozgrzewa moje serce. I nie chodzi tu tylko o kochajace się małżeństwo, są też troskliwi rodzice Stelli, oraz współpracownicy Bastiana, ale też uczucia którymi obdarza się zwierzęta.

Nie zabraknie też mrocznych scen, bezdusznych ludzi którzy zyski przedkładają nad dobro zwierząt.

Strach o najbliższych, ciężar tajemnic, trudne wybory,hazard, różne relacje rodzinne, samotność. Przekonamy się, że warto i trzeba rozmawiać. Zastanawiałam się czy ukrywanie prawdy z troski o najbliższą osobę to dobry pomysł. Niby robi się to dla dobra tej osoby, ale czy rzeczywiście wiemy zawsze co dla innych jest najlepsze? Myślę, że jednak nie jest to właściwe, trzeba grać w otwarte karty, a wtedy kiedy trzeba, okazać wsparcie zamiast ukrywać problemy. Tajemnice potrafią bardzo przytłoczyć człowieka, odbierając radość życia.

To historia dająca nadzieję, że zawsze jest szansa na odmianę losu, nie można się poddawać bo po burzy wyjdzie słońce, a święta to magiczny czas.


Podczas czytania odczuwamy wiele emocji- smutek, gniew, radość i wzruszenie. Nie zabraknie scen chwytających za serce.
Zakończenie otula nas, pozostawia wewnętrzne ciepło, oraz łzy szczęścia.

W epilogu autorka otwiera się przed czytelnikami, było to dla mnie zaskoczeniem. Rozumiem to, każdy z nas ma prawo się pogubić w życiu, a najważniejsze to przyznać się do tego i próbować naprawić.

W pięknym, przepełnionym miłością mieszkanku zwanym Bombonierką mieszka małżeństwo Stella i Bastian. Są bardzo szczęśliwi, zgodni, bardzo się kochają, odkładają na wspólne większe mieszkanie. Z pozoru wydaje się, że mają wszystko czego potrzebują, bo przecież mają siebie a to jest najważniejsze.
Jednak w pewnym momencie każdego człowieka nadchodzi moment, kiedy zaczyna pragnąć nowych par oczu w domu, nowego uśmiechu, oddechu. Kolejnego serca łaknącego i dającego miłości.
W wigilię, jak to zwykle bywa, stał się cud. A raczej przyszedł, w kartonie. Nowe szczęście, promyczek nadziei, małe słodkie "piu", wydobywające się z małego stworzonka- suczki corgi. Malusie serduszko gotowe kochać od razu.

Niestety, los nie zawsze pcha nas do przodu, często stawia przed nami wyzwania, sytuacje, które usilnie próbują nas złamać.
Tak było i tym razem, kiedy powierzając Bajkę niewłaściwej Pani, która miała się nią zająć tylko przez jedną noc, nagle stracili swój promyczek. Uciekła, może w poszukiwaniu swoich opiekunów? A może ucieka od niegodziwych warunków? Gdzie jej teraz szukać?!

Młode małżeństwo zaczyna poszukiwania. Choć bolą ich serca, krwawią tak, jak nigdy wcześniej, wiedzą, że muszą żyć dalej. Tymczasem mała corgi, nieświadoma pustki, jaką po sobie pozostawiła, wędruje do domu swoimi ścieżkami, dając napotkanym ludziom odrobinę ciepła i wiarę, że dobro zawsze znajdzie drogę. Przemierza dosłownie całą Polskę, mając przed sobą długą drogę ale i wiele misji do wykonania.

Niestety strata Bajki to nie jedyne zmartwienie. Między Stellą a Bastianem pojawia się coraz więcej tajemnic, kłamstw, nieporozumień.
Ile jeszcze jest w stanie znieść para? Czy Bajka wróci w końcu do domu?
***
Słuchajcie, może znacie twórczość Kasi, może nie, ja znam doskonale i wiem, że każda jej książka nosi w sobie magię. Z pozoru bajkowa skrywa w sobie prawdziwe życie. Pełne niesprawiedliwości, bólu, śmierci, nieporozumień i kubłów wylanych łez. Ale także radości, ciepła i wiary w lepsze dni.

Od zaginięcia Bajki, aż do końca czułam ogromne napięcie, czułam jakby to był mój zwierzak. Łapałam się także na myśleniu, co zrobić, żeby szybciej sprowadzić ją do domu.
Czułam niesprawiedliwość losu.
Bardzo się o nią bałam. Jednak to, jak dobrze sobie radziła i ile dobrego wniosła w życie ludzi napotkanych po drodze, sprawiało, że czułam na sercu ciepło i wiarę w to, że jeszcze będzie dobrze. Tą, jak i wszystkie poprzednie książki bardzo Wam polecam i gwarantuję, że zakochacie się w tej specyficznej magii emitującej z książek Kasi.