Biała Maria

Reporterka, niczym użytkownik internetu, goni za każdą historią, próbując odkryć coraz to nowe szczegóły. Każda opowieść prowadzi ją do kolejnej, aż w końcu wszystko układa się w spójną całość. Mariusz Szczygieł w swoim wstępie do zbioru reportaży Hanny Krall „Fantom bólu” opisuje tę nieustanną gonitwę za prawdą.

Na tle II wojny światowej, polskie małżeństwo, które zgodziło się być chrzestnymi żydowskiej dziewczynki, wycofuje się, powołując się na zasady Dekalogu: „Nie mów fałszywego świadectwa...”. Czy kryje się za tym głębszy powód? Czy można poświęcić życie dla prawdy?

Ponad trzy dekady po premierze ósmej części Dekalogu Krzysztofa Kieślowskiego, Hanna Krall przywołuje tę poruszającą historię wśród innych opowieści o zdradzie i ocaleniu. Narracja jest pełna przerw, zmieniając czasy, miejsca i przedmioty, które nawiedzają dramatyczne fotografie. Spaja je przerażająca nieobecność — tych, którzy zostali zdradzeni, stłamszeni, oskarżeni, czasami spotyka także zapomnienie.

Hanna Krall z niezwykłą wnikliwością rozbija tajemnice swoich postaci, porównując ludzką kruchość do delikatności porcelany znanej jako Biała Maria. Jej styl reporterski oferuje lekcję wrażliwości, której współczesność dostarcza coraz to nowe rozdziały. To lektura, która nabiera charakteru konieczności.

Hanna Krall, uznawana za jedną z najwybitniejszych reporterek na świecie, dzięki swoim książkom, w tym z ponad stu tłumaczeniami, na stałe wpisała się do kanonu literatury reporterskiej.