Bakhita. Wyzwolona ku świętości

Mała dziewczynka o imieniu Bakhita, z późniejszą świętością w sercu, jako ośmiolatka doświadczyła brutalności, której nie potrafiła sobie nawet wyobrazić. Z nożem przyłożonym do ciała i groźbą śmierci w uszach, krwawiącymi stopami biegła przez pole arbuzów, popychana przez bezlitosnych handlarzy niewolników. Jej imię, nadane przez oprawców, w cyniczny sposób oznaczało "Szczęśliwa", mimo że życie Bakhity było pełne bólu i niesprawiedliwości. Kilkukrotnie sprzedawana i kupowana, wytrwała w trudnych warunkach jako afrykańska niewolnica. Dopiero pod koniec XIX wieku znalazła wolność, kiedy włoski wicekonsul nabył ją w Chartumie i zabrał do Włoch. Tam jej życie nabrało nowego kierunku. Po przyjęciu chrztu, postanowiła poświęcić się życiu duchowemu, dołączając do Zgromadzenia Córek Miłości Służebnic Ubogich św. Magdaleny di Canossa. Bakhita prowadziła skromne życie, oddając się opiece nad dziećmi i pracy w kuchni. Ci, którzy mieli okazję ją poznać, zostawali pod wrażeniem jej głębokiej wiary, bliskości z Bogiem oraz zdolności do kierowania innych na ścieżki duchowe.

"Wyzwolona ku świętości" opowiada o duchowej sile Bakhity. Mimo że doświadczyła przemocy na różnych poziomach, jej dusza pozostała wolna, a ona sama nieustannie dążyła do świętości. Ta inspirująca opowieść pokazuje, jak pomimo trudnych przejść i głębokiego cierpienia, można odnaleźć wewnętrzną wolność i oddanie Bogu.