Walt Whitman - sylwetka autora

Walt Whitman, amerykański poeta i prozaik, uważany jest za jednego z pionierów nowoczesnej literatury amerykańskiej. Często nazywany „największym amerykańskim poetą” i ojcem wiersza wolnego, jego twórczość miała znaczny wpływ na filozofię transcendentalizmu, pragmatyzm Williama Jamesa, a także na pokolenie Beat Generation i hippisowski ruch z końca lat 60. Jego zbiór wierszy pt. „Źdźbła trawy” (ang. „Leaves of Grass”, 1855) został uznany przez jemu współczesnych za kontrowersyjne i prowokacyjne dzieło, ze względu na śmiałą erotykę.

Wiersze Whitmana często przedstawiają postać humanisty, samotnego wędrowca, który wierzy w harmonię wszechświata, celebrując naturę, płodność i pierwotny instynkt seksualny. Rick Whitaker, amerykański pisarz, opisuje Whitmana jako najbardziej otwartego i entuzjastycznego piewcę homoseksualnej miłości w XIX-wiecznej Ameryce.

Whitman urodził się w 1819 roku na farmie w pobliżu South Huntington na Long Island w Nowym Jorku, jako drugie z dziewięciorga dzieci. Rodzina przeprowadziła się do Brooklynu w 1823 roku. Walt uczęszczał do szkoły tylko przez sześć lat, po czym zaczął pracować jako chłopiec na posyłki w kancelarii prawnej. Był w dużej mierze samoukiem, czytając dzieła takich autorów jak Homer, Dante i Szekspir. W latach 1830–1831 zdobywał umiejętności drukarskie w różnych drukarniach, później pracując jako zecer w nowojorskich gazetach.

W 1836 roku wrócił na Long Island i został nauczycielem wiejskiej szkoły. Był także założycielem i wydawcą tygodnika „Long-Islander”. W 1841 roku przeniósł się do Nowego Jorku i objął stanowisko redaktora w kilku gazetach, w tym „The New York Democrat”. W 1846 roku stał na czele „Daily Eagle”, a dwa lata później przeniósł się do Nowego Orleanu, wydając „The Crescent”. Po powrocie na Brooklyn, redagował „Brooklyn Freeman”.

Pierwsze opowiadania Whitmana ukazały się w 1841 roku, a rok później dwie jego powieści: „Franklin Evans” i „The Child’s Champion”. W 1855 roku, na własny koszt, wydał pierwsze wydanie „Źdźbeł trawy”, które początkowo zawierało 12 długich wierszy bez tytułów. Mimo że reakcje były umiarkowane, spotkały się z pewnym uznaniem. W drugim wydaniu dołączono list gratulacyjny od Ralpha Waldo Emersona.

Podczas wojny secesyjnej Walt Whitman zajął się opieką nad rannymi żołnierzami w Waszyngtonie, gdzie często widywał Abrahama Lincolna, którego podziwiał. Po zamachu na Lincolna w 1865 roku napisał wiersze „Kapitanie mój! Kapitanie!” i „When Lilacs Last in the Dooryard Bloomed”. Po wojnie Whitman pracował w departamencie spraw wewnętrznych, ale został zwolniony przez Jamesa Harlana, który uznał jego twórczość za „obraźliwą”.

W 1877 roku nawiązał bliską przyjaźń z kanadyjskim psychiatrą Richardem Maurice’em Bucke’em, swoim osobistym lekarzem. Siódme wydanie „Źdźbeł trawy” z 1881 roku cieszyło się dużą popularnością i zapewniło Whitmanowi dochody na zakup domu w Camden, New Jersey. Zmarł 26 marca 1892 roku i został pochowany na Harleigh Cemetery w Camden.

Wielu polskich tłumaczy, takich jak Czesław Miłosz, Stefan Napierski i Stanisław Barańczak, przełożyło wiersze Whitmana na język polski. W 2018 roku w Polsce opublikowano odnalezioną w 2017 roku powieść Whitmana „Życie i przygody Jacka Engle’a”, w tłumaczeniu Szymona Żuchowskiego.