Wacław Rolicz-Lieder - sylwetka autora

Pod koniec XIX wieku na polskiej scenie literackiej pojawił się niezwykły poeta, który uznawany jest za prekursora Młodej Polski i jednego z pionierów symbolizmu w Polsce. Jego dokonania w tej dziedzinie są równie istotne, jak jego przekłady dzieł międzynarodowych mistrzów, w tym "Kwiatów zła" Charlesa Baudelaire'a. Jest autorem dwóch znaczących tomików poezji: "Poezje" z 1889 roku i "Poezje II" opublikowanego w 1891 roku.

Był bliskim przyjacielem Stefana George'a, którego poezje również tłumaczył. O poglądach twórczych Rolicz-Liedera świadczy jego zafascynowanie Juliuszem Słowackim, którego cenił znacznie bardziej niż Adama Mickiewicza. Krytycy literaccy często nie byli przychylni jego dziełom, co skłoniło go do zabronienia publikacji i recenzowania swoich wierszy, przez co jego poezja była rozpowszechniana głównie w odpisach i odręcznych kopiowych autografach skierowanych do znajomych i pasjonatów literatury.

Twórczość Rolicz-Liedera była odrzucana przez wielu z powodu nietypowego połączenia europejskich tradycji z orientalnymi motywami i tworzenia niecodziennych neologizmów. Pomimo tego, że zyskał niewielu recenzentów, którzy doceniali jego pracę, takich jak Antoni Lange i Jan Kasprowicz, dziś uważa się go za jednego z najoryginalniejszych poetów swojej epoki. Ceniony jest zwłaszcza za umiejętne wplatanie elementów polskiego romantyzmu, francuskiego symbolizmu oraz staropolskiej literatury w swoje dzieła. Jego twórczość jest również kluczowym łącznikiem między koniec epoki pozytywizmu a wczesnym okresem Młodej Polski.