Rajmund Kalicki - sylwetka autora

Urodzony 21 maja 1944 roku na Kresach Wschodnich, ten pisarz, tłumacz i znawca literatury latynoamerykańskiej zasłynął jako autor monografii poświęconej Jorge Luisowi Borgesowi, a także jako ekspert w twórczości Witolda Gombrowicza. Jego młodzieńcze lata były naznaczone rocznym pobytem w Argentynie, dokąd udał się z ojcem. Po ukończeniu liceum w Sokółce w 1963 roku, rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim w Instytucie Archeologii, które ukończył pięć lat później, pod kierunkiem profesora Kazimierza Michałowskiego.

W 1969 roku ponownie wyjechał do Argentyny, gdzie zdał maturę w Colegio Nacional de San Miguel w Buenos Aires. Następnie przez dwa lata studiował w Instituto de Cinematografia de la Universidad Nacional del Litoral. Po powrocie do Polski na początku lat siedemdziesiątych, w latach 1972-1975 pracował w Państwowej Agencji Prasowej. W 1974 roku rozpoczął współpracę z miesięcznikiem "Twórczość", a pod koniec lat osiemdziesiątych do 1992 roku był redaktorem w wydawnictwie Czytelnik.

Jego debiutancki przekład ukazał się w „Przekroju” w 1972 r. i było to opowiadanie peruwiańskiego krytyka Ventury Garcii Calderona. Przekładał także dzieła takich autorów jak Lezama Lima, Carlos Onetti (wspólnie z Edwardem Stachurą), Roberto Arlt, Gabriel García Márquez czy Ernesto Sabato. W 1994 roku zdobył nagrodę Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich za przekład esejów Ortegi y Gasseta „Velázquez i Goya”.

Jest również autorem trzech zbiorów esejów oraz anegdot, które ukazały się w formie dzienników: „Dziennik tajemny” z 2000 roku, „Dziennik patagoński” z 2007 roku i „Dziennik nieobyczajny” z 2008 roku, w których porusza tematy związane z malarstwem, sztuką i kobietami.