Nadine Gordimer - sylwetka autora

Nadine Gordimer, południowoafrykańska pisarka tworząca w języku angielskim, zdobyła Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury w 1991 roku. Jury doceniło ją za "wspaniałą epikę", która uznano za istotny wkład dla ludzkości. Uważana za prekursorkę nowoczesnej powieści tendencyjnej, była również aktywnie zaangażowana w walkę przeciwko apartheidowi. Gordimer przyszła na świat 20 listopada 1923 roku w Springs, niewielkiej osadzie górniczej niedaleko Johannesburga, jako dziecko żydowskich imigrantów z klasy średniej. Jej ojciec, Isidore Gordimer, był zegarmistrzem pochodzącym z Litwy, a matka, Hannah "Nan" z domu Myers, wywodziła się z Londynu. Mimo pochodzenia, Gordimer wychowywała się w środowisku świeckim, a jako dorosła kobieta określała się ateistką.

Początek jej twórczej podróży sięga wieku 9 lat. W wieku 10 lat, z powodu mylnej diagnozy dotyczącej choroby serca, jej aktywność fizyczna została ograniczona na pięć lat. Mając 15 lat, opublikowała swoje pierwsze opowiadanie w "The New Yorker". Po kilku latach dokonała weryfikacji błędnej diagnozy i rozpoczęła studia na University of the Witwatersrand, które przerwała po roku. W swoich dziełach literackich zgłębiała tematy związane z konfliktami społecznymi i wpływem systemu apartheidu na życie psychiczne ludzi w RPA, a także poruszała inne kwestie społeczno-polityczne dotyczące Afryki. Jej działalność na rzecz zniesienia apartheidu była znaczna, dołączyła do Afrykańskiego Kongresu Narodowego. Ponadto, była aktywna w Pan African Writers’ Association i zasiadała jako członkini jury głównego na 48. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes w 1995 roku.