Hannah Arendt - sylwetka autora

Filozofka i eseistka niemiecko-amerykańska urodzona w Królewcu w rodzinie zamożnych pruskich Żydów. W latach 1924-1929 zdobywała wykształcenie filozoficzne na uniwersytetach w Marburgu, Freiburgu i Heidelbergu pod okiem takich myślicieli jak Heidegger, Husserl i Jaspers. Przez wiele lat pozostawała w bliskiej relacji z Heideggerem, choć chwilowo ich kontakt został przerwany z powodu jego przystąpienia do NSDAP. Jej praca doktorska badała koncepcję miłości według św. Augustyna.

W 1933 roku, zmuszona sytuacją polityczną, Arendt wyemigrowała do Paryża. Tam, podczas internowania jako Żydówka w 1940 roku, udało jej się uciec z obozu i przez Hiszpanię przedostała się do Stanów Zjednoczonych. W czasie wojny publikowała w magazynie "Aufbau", a pomiędzy 1945 a 1949 rokiem stworzyła trzytomowe dzieło "Korzenie totalitaryzmu", które przyniosło jej międzynarodowe uznanie w krótkim czasie.

W 1963 roku, obserwując proces Adolfa Eichmanna, opublikowała książkę "Eichmann w Jerozolimie", która wzbudziła wiele kontrowersji. Pracowała jako wykładowczyni na wielu renomowanych amerykańskich uniwersytetach i zdobyła liczne prestiżowe nagrody, w tym nagrodę Zygmunta Freuda Niemieckiej Akademii w 1967 roku.

Hannah Arendt była jednym z nielicznych filozofów polityki, który unikał wpisywania się w dominujące teoretyczne spory i ideologiczne podziały, twierdząc, że totalitaryzm zrywa ciągłość tradycji. Przekonywała również, że reżim stalinowski był równie zbrodniczy jak nazistowskie Niemcy.