George Berkeley - sylwetka autora

Urodzony w zamożnej, arystokratycznej rodzinie, Berkeley rozpoczął naukę w Trinity College w Dublinie w marcu 1700 roku, mając zaledwie piętnaście lat. Tam studiował języki klasyczne, a później rozwijał swoją karierę akademicką, zostając starszym wykładowcą greki. Był głęboko zainteresowany współczesnymi nurtami filozoficznymi, zwłaszcza empiryzmem. To właśnie w tym spokojnym okresie życia rozpoczął pracę nad swoim głównym dziełem filozoficznym "Treatise concerning the Principles of Human Knowledge", w którym położył fundamenty idealizmu empirycznego, zwanego również idealizmem subiektywnym lub immaterializmem. Książka ta została opublikowana w 1710 roku, gdy Berkeley miał 25 lat.

Już na początku traktatu Berkeley przedstawił kluczową tezę, że to, co można bezpośrednio uchwycić w obserwacji rzeczywistości, to jedynie doznania percepcyjne. Jabłko na przykład pojawia się w doświadczeniu jako zestaw doznań w postaci kształtu, koloru, smaku i zapachu. Przyjmowanie, że istnieje coś więcej poza tymi doznaniami, jest według niego nieuzasadnionym metafizycznym wymysłem.

W 1713 roku Berkeley przyjął święcenia kapłańskie i odbył staż w Londynie. Po powrocie z Londynu kontynuował pracę na Trinity College, zostając dziekanem jednego z wydziałów i kończąc drugą część "Traktatu o zasadach poznania ludzkiego". W drugiej połowie życia zajął się działalnością misyjną, której zwieńczeniem było założenie dwóch uniwersytetów misjonarskich: na Rhode Island w Ameryce Północnej oraz na Bermudach. Oprócz filozofii interesował się także matematyką, doprecyzowując zasady rachunku różniczkowego, a także ekonomią i psychologią poznania wzrokowego.