Franciszek Wesołowski - sylwetka autora

Polski organista i kompozytor, który zasłużył się jako pedagog oraz autorytet w dziedzinie muzyki dawnej, jest także autorem wielu popularnych podręczników do muzyki oraz promotorem kultury muzycznej. Już od 1939 roku zaangażował się w działalność Związku Walki Zbrojnej, a później Armii Krajowej. Przed wybuchem drugiej wojny światowej kształcił się w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie, równocześnie pełniąc funkcję organisty w Szpitalu św. Ducha oraz ucząc chorału gregoriańskiego w Seminarium Duchownym księży Marianów na Bielanach. Był uczniem znakomitych pedagogów Kazimierza Sikorskiego i Bronisława Rutkowskiego.

Gdy wybuchła wojna, swoją działalność kontynuował, grając na organach u ojców Jezuitów. W 1941 roku, po opuszczeniu Warszawy, rozpoczął pracę w Ostrowcu Świętokrzyskim jako organista. Po wojnie zamieszkał w Bydgoszczy, jednak wkrótce przeniósł się do Łodzi, gdzie przez jakiś czas pracował jako organista w kościele św. Ducha przy Placu Wolności, jednocześnie kontynuując naukę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. W 1947 roku zdobył dyplomy z zakresu gry na organach i teorii muzyki, co pozwoliło mu rozpocząć pracę pedagogiczną w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej, gdzie od 1950 do 1953 roku pełnił również funkcję dyrektora. Następnie, w latach 1953-1957, kierował Państwową Podstawową Szkołą Muzyczną oraz Państwowym Liceum Muzycznym w Łodzi.

Od 1949 roku uczył teorii muzyki w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, a w latach 1957-1978 pełnił tam również funkcję prorektora. Był kierownikiem Katedry Teorii Muzyki i Kompozycji w latach 1960-1980 oraz dziekanem Wydziału Teorii Muzyki i Kompozycji w okresie 1978-1980. W 1995 roku uhonorowano go tytułem profesora.