Baruch Milch - sylwetka autora

Baruch Milch, polski lekarz pochodzenia żydowskiego z Podhajców, obecnie terytorium Ukrainy, przez dziewięć miesięcy, od lipca 1943 roku do marca 1944 roku, sporządzał dziennik, będąc ukrywanym przez Polaków w okolicach Tłustego. W swoim dzienniku opisywał życie sprzed wojny, swoją rodzinę, studia w Czechach, a także kontekst historyczny. Przede wszystkim jednak skupiał się na trudnych doświadczeniach wojennych i osobistych tragediach, takich jak śmierć jego trzyletniego syna rozstrzelanego przez Niemców wraz z babcią i ciotką, oraz dramatyczna decyzja własnego szwagra, który z obawy przed wydaniem ukrywającej się rodziny zagłodził swojego trzyletniego synka.

Milch przetrwał wojnę, a w 1946 roku, tuż przed emigracją z Polski, przekazał swój rękopis Centralnej Żydowskiej Komisji Historycznej. Jak wspomina polski wydawca książki, poszukiwania tego manuskryptu przez autora trwały dekady, ale niestety bezowocnie. Dokument spoczywał w archiwach Żydowskiego Instytutu Historycznego przez ponad cztery dekady, aż odkrył go historyk z Uniwersytetu Warszawskiego. Baruch Milch zmarł w 1989 roku, jednak przed śmiercią udało mu się zrekonstruować swój dziennik z pamięci, tym razem w języku hebrajskim.

W 1999 roku w Izraelu jego córka, Shosh Avigal, wydała książkę zawierającą obie wersje dziennika. W Polsce natomiast, w 2001 roku, Ośrodek Karta opublikował skróconą wersję dziennika, opartego na tekstach przechowywanych w Żydowskim Instytucie Historycznym.