Aleksandr Walterowicz Litwinienko - sylwetka autora

Aleksandr Litwinienko, były podpułkownik KGB/FSB i rosyjski emigrant, znany był ze swojego sprzeciwu wobec polityki Władimira Putina, szczególnie w kontekście konfliktu w Czeczenii. Swoją karierę rozpoczął w 1988 roku w kontrwywiadzie wojskowym, pracując w Trzecim Zarządzie Głównym KGB ZSRR, a już od 1991 roku działając w centrali FSB. Jego wysiłki w walce z przestępczością zorganizowaną przyniosły mu tytuł weterana Wydziału Kryminalnego moskiewskiej milicji (MUR). W 1997 roku przeniesiono go do tajnego Zarządu FSB ds. rozpracowania organizacji przestępczych, gdzie pełnił funkcję starszego współpracownika operacyjnego oraz zastępcy naczelnika VII wydziału.

W listopadzie 1998 roku Litwinienko ujawnił na konferencji prasowej, że otrzymywał polecenia, które były sprzeczne z prawem, w tym nakaz zamordowania Borisa Bieriezowskiego. W marcu 1999 roku został aresztowany i umieszczony w moskiewskim więzieniu Lefortowo, ale ostatecznie uniewinniony. Jednakże, zaraz po uwolnieniu, ponownie został zatrzymany przez FSB na podstawie nowych oskarżeń, które później zostały zamknięte bez rozpoczęcia procesu sądowego. Gdy tylko go zwolniono, przeciwko niemu rozpoczęto kolejne śledztwo. Dzięki pomocy Aleksandra Goldfarba, prezesa Fundacji Swobód Obywatelskich, Litwinience udało się wyjechać z Rosji, mimo obowiązującego go zakazu. W maju 2001 roku otrzymał azyl polityczny w Wielkiej Brytanii.

Wraz z Jurijem Fielsztinskim napisał książkę „Wysadzić Rosję”, w której sugerował, że zamachy bombowe na budynki mieszkalne w Moskwie i Wołgodońsku w 1999 roku były dziełem FSB, by uzyskać pretekst do rozpoczęcia wojny w Czeczenii.

1 listopada 2006 roku, w trakcie swojego dochodzenia dotyczącego śmierci Anny Politkowskiej, Litwinienko nagle zaczął odczuwać objawy choroby spowodowane zatruciem. Śledztwo Scotland Yardu początkowo sugerowało użycie talu, jednak później wykryto w jego organizmie izotop polonu 210. Zatrucia dokonano przez podanie polonu w herbacie podczas spotkania z dawnym współpracownikiem FSB Andriejem Ługowojem i przyjacielem o imieniu Władimir. Mimo intensywnego leczenia w University College Hospital w Londynie, Litwinienko zmarł w nocy z 23 na 24 listopada 2006 roku.

W liście pożegnalnym do Aleksandra Goldfarba oskarżył Władimira Putina o swoje otrucie. Został pochowany 7 grudnia 2006 roku na cmentarzu Highgate Cemetery w Londynie.