Apartament w Paryżu

<p>Paryż tuż przed Bożym Narodzeniem. Gaspard jest amerykańskim pisarzem/dramaturgiem, który wybiera się do znienawidzonej stolicy Francji, gdzie ma prawcować nad swoją najnowszą sztuką. Szkoda jednak, że nie będzie mu to dane - zaraz po przybyciu do domu, zostaje skonfrontowany z kobietą, która wychodzi z łazienki ubrana jedynie w ręcznik…</p><p>Madeline, która pracowała jako policjantka w Wielkiej Brytanii i Nowym Jorku, przyjechała z Londynu do Paryża, bo chce mieć dla siebie kilka dni spokoju - ale dlaczego w wynajętej przez nią kwaterze nagle staje nieznany jej mężczyzna? Najwyraźniej wynajmujący popełnił błąd i podwójnie zarezerwował dom - i co teraz?</p><p>Zarówno Gaspard, jak i Madeline są od razu urzeczeni atmosferą budynku. Gdy następnie natrafiają na szczegóły z życia byłego właściciela i dowiadują się, że podobno istnieją jeszcze tylko trzy obrazy autorstwa zmarłego rok wcześniej sławnego niegdyś malarza, kłopoty z wynajmem szybko odchodzą w zapomnienie. Razem wyruszają w podróż odkrywającą tajemniczą i tragiczną historię Seana Lorenza i badają, co mogło się stać z zaginionymi dziełami sztuki.</p><p>Guillaume Musso jest jednym z autorów, których zawsze chętnie czytam. Często zastanawiałam się, co dokładnie sprawia, że jego powieści są tak dobre, ale wciąż nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie w sposób zadowalający, bo sama nie do końca wiem. “Apartament w Paryżu” mnie zachwycił, ale jeśli miałabym komuś odpowiedzieć na pytanie, co zadziałało na mnie w tej książce, trudno byłoby mi dokładnie to wyrazić. Historia nie wydaje się specjalnie unikatowe, ale jednak ma w sobie czar, którego ciężko odmówić temu autorowi.&nbsp;</p><p>Podobali mi się z pewnością główni bohaterowie tej powieści. Madeline i Gaspard oboje mają swój bagaż do udźwignięcia, ale ich rozterki i historie są wiarygodne. Czuje się, że to postaci z krwi i kości, a zwłaszcza była policjantka jest bardzo sympatyczną osobą. Razem tworzą osobliwy duet "śledczy", którego poszukiwania tropów prowadzą również do Stanów Zjednoczonych.</p><p>To, co Guillaume Musso jak zwykle doskonale opanowuje, to zmiany perspektywy i konfrontowanie ze sobą różnych scen, które np. dzieją się w tym samym czasie, ale są przeżywane przez różne osoby. Nadaje to niezwykłego uroku, gdyż Musso jest nie tylko autorem, który ma rozeznanie we wszystkim i prowadzi swoich czytelników rygorystycznie przez fabułę, ale także lubi prowadzić ich przez wydarzenia slalomem…</p><p>“Apartament w Paryżu” to swoista kontynuacja historii Madeline, którą poznaliśmy w “Telefonie od anioła”, ale niekoniecznie trzeba znać fabułę poprzedniej książki, żeby ta czytała się przyjemnie. Dlatego też serdecznie polecam tą książkę wszystkim, których choć trochę interesuje literatura - nie tylko obyczajowa.</p>

<p>Wiem, że Guillaume Musso to autor, który dzieli - nieczęsto jest jednogłośnie chwalony, za to często krytykowany za "łatwą" lekturę, która czasem ma tendencję do powtarzania schematów z pozostałych książek. Jeśli chodzi o mnie, to nie jestem w stanie wyrobić sobie jednoznacznej opinii o tym francuskim pisarzu - zbyt mało jego książek mam na koncie, żeby bez wahania powiedzieć, czy lubię jego twórczość, czy raczej nie. Wiem jednak, że “Apartament w Paryżu” bardzo pozytywnie mnie zaskoczył i zachęcił do dalszej przygody z tym autorem.</p><p>Tym razem autor konfrontuje nas z makabryczną historią: historią porwania i domniemanej tragicznej śmierci małego dziecka. Nasi bohaterowie, Gaspard Coutances, dramaturg alkoholik z własnymi demonami i bardzo pesymistycznym spojrzeniem na świat, oraz Madeline Greene, była policjantka, trafiają do tego samego mieszkania w Paryżu na kilka dni przed Bożym Narodzeniem. Najwyraźniej doszło do pomyłki w wynajmie i okazuje się, że oboje wynajęli to samo miejsce, należący do tragicznie zmarłego dwa lata wcześniej Seana Lorenza. Są szczerze niezadowoleni z tego przypadku, ale wkrótce tajemnica życia artysty, który wcześniej zamieszkiwał to miejsce, zbliży ich do siebie i doprowadzi do zagłębienia się w ostatnie chwile życia tego znanego malarza. Gaspard, przekonany, że nie odkryto całej prawdy o mrocznej sprawie śmierci dziecka Lorenza i jest zdecydowany zbadać bliżej tą sprawę. Szybko jednak zdaje sobie sprawę, że bez pomocy Madeline nie uda mu się odkryć prawdy. Czy Madeline zgodzi się zmierzyć z własnymi demonami, aby pomóc ekscentrycznemu mężczyźnie w dotarciu do właściwej odpowiedzi? Nie wie przecież, że zaangażowanie w to “śledztwo” może raz na zawsze zmienić jej życie…</p><p>Ze względu na podjęty temat, nie jest to lekka powieść. Musso porusza różne, ciężkie tematy, a w “Apartamencie w Paryżu” przeplatają się wątki związane ze sztuką, molestowaniem dzieci i kondycji ludzkiej psychiki. Choć bywa czasami, że autorowi brak umiaru w niektórych sprawach, nie można zaprzeczyć, że jego wizja tworzenia historii jest imponująca i warta skonfrontowania się. Jest to zdecydowanie jego najpoważniejsze i najbardziej dojrzałe dzieło, które zupełnie nie pasuje do poprzednich lekko “baśniowych” historii... choć nie brakuje tu takich momentów. Całość tego sprawia, że jest to książka, z którą zdecydowanie warto się zmierzyć - a warto, chociażby dlatego, że Musso doskonale operuje słowem. Jeśli nawet nie porwie nas historia, zawsze możemy pozachwycać się językiem, którego używa do opisania wewnętrznych przeżyć swoich bohaterów…</p>

Przeczytałem kilka książek Guillaume'a Musso i mogę powiedzieć, że zaliczyłem go do moich ulubionych francuskich autorów. Jest jednym z tych autorów, których książki wybiorę, kiedy chcę odpocząć.<br> <br> "Apartament w Paryżu" to bardzo relaksująca i przyjemna do czytania powieść detektywistyczna, zawierająca fragmenty społecznej i romantycznej historii. Ale to nie tylko to. Dostarcza nam bogactwo informacji o sztuce i muzyce, a także cytaty z innych książek, z których wiele jest dobrze znanych i lubianych. Ponadto pięknie podróżuje do Miasta Świateł i wprowadza nas w cudne miejsca do odwiedzenia i wspaniałe smaki do zasmakowania.<br> Jeśli jest coś, co naprawdę lubię w pisaniu Musso, to to, że Jego książki są głębokie, ale też świeże i lekkie. Jego styl, czasem prosty, a czasem wyrafinowany, nadaje za każdym razem inną treść tekstom. Dwóch głównych bohaterów książki było ciekawych i dobrze zaprojektowanych. Choć zupełnie niezrównani, Madeleine i Gaspar związali się w wyjątkowy sposób, udowadniając, że heteronimy są atrakcyjne. Jedna zniesmaczona okrucieństwem i nędzą ludzkości, druga samotna i zdesperowana, by wypełnić pustkę w swoim życiu czymś, co naprawdę się liczy. Historią tej dwójki byłem wystarczająco zadowolony i mogę powiedzieć, że udało mu się w końcu przekazać ideę nadziei i optymizmu.<br> <br> Podsumowując, myślę, że naprawdę warto przeczytać tę książkę zarówno ze względu na samą tajemnicę, jak i podróż, którą oferuje w zaułkach Paryża! <br> <br> Wspaniała historia z bardzo realistycznymi postaciami i ciekawą fabułą! Styl pisania jest pełen realizmu i mimo że szczegółowy, wcale nie nuży! Fantastyczna "podróż" z Paryża do Madrytu i Nowego Jorku poprzez sztukę, ludzkie słabości, ale i siłę głównych bohaterów! Całkowicie polecam!<br> <br> Jeśli jednak dla kogoś jest to pierwszy kontakt z autorem, proponowałbym zacząć od jednej z jego poprzednich powieści, takich jak „Central Park” czy „Kim byłbym bez Ciebie?”.

To jest prawdziwe poczucie napięcia i tajemnicy!<br> <br> Zawsze uwielbiałam pisarstwo Guillaume Musso i jego manipulowanie czytelnikami podczas czytania :)<br> <br> Nowe spotkanie z Madeleine Greene - młodą policjantką, która kocha swoją pracę, a którą poznaliśmy w wierszach wspaniałej powieści "Telefon od Anioła". Tym razem czekała na nią nowa przygoda, a także nowy rozdział, który ubarwi jej życie na tęczowe kolory.<br> <br> Jej powrót do Paryża, gdzie spędza święta Bożego Narodzenia w mieszkaniu zmarłego malarza Seana Lorenza, oraz spotkanie z dramaturgiem Gaspardem Coutance'em w tym samym mieszkaniu, wynajętym po pomyłce dla dwóch osób jednocześnie.<br> <br> Kolejne, szybko następujące po sobie wydarzenia wprowadzą dwójkę bohaterów w labirynt tajemnic i sekretów, który odpowie na wszystkie pytania z życia malarza..<br> Ten ostatni przeżył koszmar po porwaniu syna i zabiciu go na oczach matki... Penelopa - kobieta życia malarza i źródło jego inspiracji. Ten koszmar kosztował parę Lorenza zbyt wiele, po tym dramacie malarz postanowił rozpocząć tworzenie "21 Penelop" - 21 obrazów, które wstrząsnęły światem malarskim, a które później spalił po odkryciu straszliwej prawdy: zdrady Penelopy.<br> <br> Pomimo smutku, melancholii i bolesnych wspomnień Lorenzo był głęboko przekonany, że jego syn wciąż żyje. Od tego momentu Gaspard i Madeleine nie przestają przewracać kartek powieści, by poznać życie Paintera, jego rany, ból i śledztwo, które prowadził nawet w ostatnich dniach przed śmiercią. ....<br> <br> Dzięki śledztwu prowadzonemu przez dwójkę bohaterów udało się w końcu odkryć miejsce, w którym dziecko żyło przez dwa lata, uratować je, a następnie stworzyć piękną rodzinę: Gasparda, Madeleine i małego Lorenza.<br> Podjęli tę decyzję tylko po to, by zapewnić mu odpowiednie wykształcenie w dobrych warunkach i by zapomniał o koszmarze porwania. Szczęśliwe i satysfakcjonujące zakończenie dla małej rodziny.<br> <br> Zastanawiałam się nad wieloma szczegółami i zadawałam sobie pytanie: "Dlaczego? Jak zakończy się ta sytuacja?". I za każdym razem, kiedy myślałam ,,Och! Chyba wiem, jak to się skończy'', spadała bomba o czymś z przeszłości, co całkowicie zmieniało mój pogląd na całą sytuację. To tak, jakby sama książka manipulowała mną w trakcie czytania, a ja uwielbiałam każdą jej część. Zaufajcie mi, nie będziecie się nudzić. Po prostu nie da się.<br> Gorąco polecam ją wszystkim, weźcie kubek ciepłej herbaty i cieszcie się!