Życie gorzko-słodkie

Ashley Judd, uznawana za wybitną aktorkę zarówno w kinie hollywoodzkim, jak i produkcjach niezależnych, od najmłodszych lat borykała się z depresją. Dopiero mając około trzydziestu lat podjęła decyzję o rozpoczęciu terapii psychiatrycznej, co opisała ze szczegółami, relacjonując swoje pierwsze kroki w leczeniu oraz pobyt w szpitalu. Jej zmagania z poczuciem odrzucenia i niską samooceną stały się motorem do niesienia pomocy innym. Po odwiedzeniu slumsów, hospicjów i domów publicznych w południowo-wschodniej Azji, zaangażowała się w działania na rzecz najbardziej potrzebujących.

Historia Ashley Judd to relacja o wewnętrznej transformacji – od przeżywania gniewu do osiągania przebaczenia, od izolacji do aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym i pomagania innym. W jednym z miejsc, które odwiedziła, spotkała dziewczynkę o imieniu Durika, owiniętą w czarną torbę na śmieci. Wzięła ją na ręce, odkrywając, że mała jest osłabiona i ma gorączkę. Matka dziecka, Muntuzu Angel, żyje z siedmiorgiem dzieci w ubogim szałasie. Jej dramatyczna przeszłość, obejmująca wielokrotne gwałty, zmusiła ją do ucieczki do lasu i schronienia się w obozie w Kiwanji po tym, jak jej rodzina została zamordowana przez bojówki. Trzymając na rękach kilkunastomiesięczną Naomi, przedstawia swoją historię z wielkim opanowaniem, dbając, by traumatyczne doświadczenia nie wpłynęły na przyszłość dziecka. Dla Ashley fakt, że Naomi nosi imię jej matki, dodaje tej historii szczególnego, osobistego wymiaru.