Zniknięcia

"Zniknięcia" (La Disparition) to powieść, która od pierwszej chwili wciąga czytelnika w wir napięć i zagadek, podobnie jak filmy Hitchcocka. Akcja rozgrywa się w Paryżu lat 60., gdzie Anton Voyl cierpi na bezsenność, zmagając się z niezrozumiałą książką. Jego umysł zaczynają nękać halucynacje, w których utożsamia się z różnymi literackimi postaciami, aż w końcu ginie w zagadkowych okolicznościach. Przed swoim tajemniczym zniknięciem, Anton wysyła do kilku przyjaciół list z posępną wiadomością, dodając przy tym tajemnicze postscriptum. Jego znajomi, zdeterminowani, by go odnaleźć, zostają uwikłani w mroczną klątwę, co prowadzi do ich własnych, niewyjaśnionych zniknięć.

Ten wyjątkowy kryminał, liczący ponad 300 stron, jest najdłuższą na świecie powieścią-lipogramem, w której Georges Perec ani razu nie używa litery "E". Mimo tej nieobecności, litera ta jest stale obecna poprzez liczne odniesienia i subtelne aluzje porozsiewane po całej książce.

"Zniknięcia" są jedną z najważniejszych książek w dorobku Pereca, obok "Życia instrukcji obsługi" stanowią jego najbardziej rozpoznawalne dzieło. Powieść została przełożona na kilkanaście języków, w tym aż cztery razy na angielski, jednak do tej pory nie ukazała się w języku polskim - kraju, z którego wywodzą się rodzice Pereca. Dla jego polskich wielbicieli była to więc odczuwalna luka w twórczości pisarza.

Ponad pięćdziesiąt lat po publikacji oryginału, dzieło to doczekało się w końcu polskiego wydania w 2022 roku dzięki przekładowi Ren Koelblena i Stanisława Waszaka, opublikowanemu przez Wydawnictwo Lokator, z pomocą Ambasady Francji w Polsce.

Georges Perec, urodzony 7 marca 1936 roku w Paryżu a zmarły 3 marca 1982 roku w Ivry-sur-Seine, był francuskim pisarzem i eseistą żydowskiego pochodzenia, uznawanym za jednego z najwybitniejszych twórców literatury XX wieku. Od 1969 roku członek słynnej grupy literackiej OuLiPo, Perec doświadczył osobistej tragedii, gdyż jego rodzice zginęli w trakcie II wojny światowej, a on sam wychowywany był przez ciotkę. Ukończył historię i socjologię na Sorbonie, a przed tym, zanim zaczął pracę jako archiwista w paryskim szpitalu, pracował jako nauczyciel w Tunisie. Zmarł na raka płuc w 1982 roku.