Zła krew. Tom 1

Na początku „Zła krew” zapowiadało się na świetną, pięciogwiazdkową lekturę, ale po trzech czwartych zaczęłam się nudzić – fabuła praktycznie stanęła w miejscu, a zakończenie okazało się rozczarowujące. Mimo to książka jest bardzo dobrze napisana i ma wiele do zaoferowania, choć nie każdemu przypadnie do gustu.
Główny bohater, Nathan, to chłopak napiętnowany od urodzenia jako syn Czarnej Wiedźmy – przez co traktowany jest jak wyrzutek. Jest bystry, ale nie "książkowo" – nie umie dobrze czytać ani pisać. Styl pisania dostosowany jest do jego wieku i rozwoju – prosty, momentami wręcz dziecinny, co wypada bardzo autentycznie. Początek powieści prowadzony jest w drugiej osobie, co potęguje wrażenie grozy i bezsilności – sprawia, że czytelnik niemal czuje się więziony razem z Nathanem. Choć niektóre sceny są brutalne, ich opisy nie są przesadnie graficzne – dużo zostawiono wyobraźni.
Większość książki to narracja pierwszoosobowa w czasie teraźniejszym. Śledzimy życie Nathana – od trudnego dzieciństwa, przez relacje rodzinne, aż po pierwszą miłość i próbę przetrwania w niesprawiedliwym świecie. Mimo cierpienia, bohater zachowuje poczucie humoru, co dodaje mu wiarygodności. Świat przedstawiony wypada bardzo dobrze – mitologia czarownic jest oryginalna i dopracowana. Niestety, tempo akcji mocno zwalnia w drugiej połowie. Zamiast postępów – ciągłe czekanie i niekończące się „przeskoki” bez wyraźnego celu. Gdy wreszcie nadchodzi finał, brakuje mu siły rażenia – sprawia wrażenie wstępu do czegoś większego, co dopiero nadejdzie.
Pomimo tych niedociągnięć, książkę warto przeczytać. To nie tylko opowieść o czarownicach, ale też poruszająca historia chłopca, który uczy się przetrwać w okrutnym świecie.