Z. Powieść o Zeldzie Fitzgerald

Zelda i Francis Scott Fitzgerald to para, która swoimi barwnymi, ale i burzliwymi życiorysami przypomina bohaterów powieści „Piękni i przeklęci” z 1922 roku. Ich historia to opowieść o miłości i zdradzie, obsesji i zazdrości, które stopniowo prowadzą do nieuchronnej tragedii. Fitzgerald, jeden z najwybitniejszych pisarzy XX wieku, pozostawił po sobie takie dzieła jak „Wielki Gatsby”, „Ostatni z wielkich” i „Czuła jest noc”, będąc uznawanym za kronikarza ery jazzu i tzw. straconego pokolenia – ludzi rozczarowanych powojenną rzeczywistością. W jego powieściach często pojawia się motyw mężczyzny uwikłanego w destrukcyjną miłość, a postać Daisy Buchanan z „Wielkiego Gatsby’ego” może wzbudzać skojarzenia z Zeldą Fitzgerald.

Scott i Zelda błyszczeli w latach 20., będąc ikonami amerykańskiego społeczeństwa tamtej dekady. To oni rządzili w elicie intelektualnej, ich życie wypełniał splendor, luksus oraz obecność na stronach prasy bulwarowej. Wielkomiejskie noce w najlepszych klubach Nowego Jorku czy Paryża, przy jazzowej muzyce i szampańskiej ekstrawagancji, były ich codziennością. Fitzgeraldowie byli synonimem przepychu, ale i niekończących się plotek i skandali.

Jednak za tą fasadą kryły się osobiste tragedie. Alkoholizm Scotta stawał się coraz bardziej wyniszczający, a nieosiągnięte przez Zeldę marzenia o artystycznej karierze jako pisarka, malarka czy tancerka przyczyniały się do jej pogarszającego się stanu psychicznego. Tak jak w powieściach Fitzgeralda, rzeczywistość tej słynnej pary była pełna niepokojów i niespełnionych pragnień, prowadząc w końcu do smutnego finału.