Wyprawa po szczęście

Zosia Wittowa była znana nie tylko jako najpiękniejsza Polka, ale także jako jedna z najbardziej pożądanych kobiet na świecie. Zasłynęła z romansu z koronowanymi głowami oraz licznych międzynarodowych skandali. Jej najnowsza inicjatywa przebiła jednak wszystkie poprzednie — namówiła grupę kobiet, które były w konflikcie z mężami, by wbrew królewskim i małżeńskim zakazom wyruszyły na wyprawę do Konstantynopola, a następnie odwiedziły Grecję oraz Egipt. Nie odstraszyła ich nawet perspektywa podróżowania przez rejony zagrożone wojną, co mogło przysporzyć problemów dyplomatycznych.

Ta wyprawa była zarezerwowana wyłącznie dla kobiet, co skłoniło króla do wysłania w ich gronie swojej agentki, aby zapobiec ewentualnym skandalom. Zadanie to powierzono Konstancji Morsztyn, ubogiej szlachciance, która niespodziewanie dołączyła do Departamentu Spraw Cudzoziemskich Rady Nieustającej.

W roku 1787 wyruszyła ta pionierska kobieca ekspedycja, która zapisała się jako pierwsze tego rodzaju przedsięwzięcie w dziejach Rzeczypospolitej, a być może i całego świata. Był to moment, który później uznano za zaczątek emancypacji na polskich ziemiach. Te kilkanaście kobiet ruszyło ku przygodzie, która na zawsze odmieniła ich życie.