Wygnanie Melchizedeka

"Wygnanie Melchizedeka. W jaki sposób Kościół katolicki może odzyskać zgubione sacrum" to książka, która porusza kwestie związane z obecnym stanem katolickiej liturgii i próbą przywrócenia jej głębokiego wymiaru duchowego. Tytuł odnosi się do postaci Melchizedeka, która przez wieki była częścią modlitw Kanonu rzymskiego, gdzie jego imię pojawia się obok Abla i Abrahama. To symboliczne połączenie z Chrystusem ukazuje, jak przez wieki zachowana była ciągłość ofiarnego charakteru wiary.

W książce kwestionuje się decyzję protestantów o odrzuceniu boskiego aktu ofiary na rzecz pełnego uczestnictwa wiernych w nabożeństwie, co autor uznaje za błąd wynikający z niezrozumienia głębi aktu liturgicznego. Autor zastanawia się, co rzeczywiście oznaczało aktywne uczestnictwo uczniów Chrystusa, takich jak Maria i Jan, w kluczowych momentach Jego misji.

W obliczu kryzysu współczesnego Kościoła, autor proponuje, aby zamiast wdrażania nowoczesnych zmian, wrócić do korzeni i pielęgnować tradycyjne wartości zapisane w klasycznym rycie oraz przechować pamięć i zrozumienie ofiarniczych postaci, takich jak Melchizedek.

Podjęta zostaje dyskusja na temat chrześcijańskiego kapłaństwa, jego ustanowienia przez Chrystusa i podobieństw do kapłaństwa Melchizedeka. Zastanawia się, co stanowi istotę Mszy Świętej – czy jest ona ofiarą, kto i w czyim imieniu ją składa, czy może jest jedynie zgromadzeniem i ucztą. Autor bada także, dlaczego współczesnym katolikom trudno doświadczać świętości. Czy przyczyn tego zjawiska należy szukać w zmianach rytualnych i obrzędowych wprowadzonych w 1969 roku przez papieża Pawła VI? Książka zachęca do refleksji nad tymi pytaniami, poszukując dróg do pogłębienia duchowości i odzyskania utraconego sacrum.