Wrzos

Warszawa w latach międzywojennych jest sceną skomplikowanej opowieści o miłości i społecznych konwenansach. Andrzej Sanicki, przystojny mężczyzna o magnetycznym uroku, zostaje uwikłany w płomienny romans z rozwódką. Mimo związanych z tym namiętności, stoi przed koniecznością spełnienia ostatniej woli swojej matki, która nakazuje mu znaleźć żonę. Jednak Andrzej nie ma zamiaru porzucać swojej kochanki ani udawać miłości do przyszłej małżonki, więc wybór partnerki życiowej pozostawia ojcu.

Kazia Szpanowska, uosobienie spokoju i pracowitości, zgadza się na małżeństwo z Andrzejem, kierując się rozsądkiem. Chce uszczęśliwić swoją rodzinę, jednocześnie lojalnie wyczekując powrotu zaginionego narzeczonego. Pytanie pozostaje, czy taki związek ma szansę przetrwać w tętniącej życiem, pełnej fałszu i pozorów Warszawie? Czy delikatność wrzosu może zakwitnąć na zimnym, miejskim bruku?

W tle historii przewija się galeria barwnych postaci: śmietanka towarzyska z jej hulaszczością, intrygujące kobiety fatalne, młode damy na wydaniu oraz wszędobylskie plotkarki, zarówno dobroduszne, jak i kłamliwe. Przez kontrast malowane są też dwa oddzielne światy: arystokracja pełna splendoru, oraz biedota, więźniowie swoich niełatwych realiów, bez szans na lepszą przyszłość.