Wewnętrzny Bóg. Wybrane pisma o oświeceniu

Aldous Huxley (1894–1963), angielski pisarz, który od lat 30. XX wieku mieszkał w Stanach Zjednoczonych, jest najbardziej znany z kultowej antyutopii „Nowy wspaniały świat” (1932). Jego życie i twórczość stanowią fascynujący przykład przemian w podejściu do duchowości. Młodzieńcze lata spędził jako zdecydowany agnostyk, ale z czasem coraz bardziej angażował się w kwestie religijne, zyskując reputację mistyka od lat 40. XX wieku. Choć nigdy nie związał się oficjalnie z żadną grupą religijną, sympatyzował z naukami wedanty, zen oraz chrześcijańskiego mistycyzmu, pozostając jednak krytyczny wobec instytucji kościelnych. Jego duchowe poszukiwania koncentrowały się na wewnętrznym doświadczeniu Boga, unikając dogmatycznych teorii. Ciekawostką jest, że w pewnym momencie wsparcie w tych poszukiwaniach znajdował za pomocą meskaliny, co budziło sprzeciw jego hinduistycznego mentora.

Niniejszy tom zawiera ponad dwadzieścia esejów Huxleya z lat 40. i 50. XX wieku, które skupiają się na takich tematach jak mistyczne oświecenie, odkrywanie ostatecznej rzeczywistości, czy doświadczenie boskości i transcendencji. Huxley głęboko wierzył, że nasza jaźń jest nieprzerwanie związana z duchem wszechświata, i że kluczowym wyzwaniem jest przezwyciężenie światła, które emanuje z naszego własnego ego, przesłaniającego blask wyższego Ja. Ta zbiorowa refleksja nad możliwością zjednoczenia z boskością stanowi centralny temat jego esejów.