W małym dworku

Stanisław Ignacy Witkiewicz, znany jako Witkacy, stworzył dramat zatytułowany "W małym dworku", który stał się ważnym elementem literatury polskiej z okresu dwudziestolecia międzywojennego. Akcja dzieje się w posiadłości należącej do Dyapanazego Nibka oraz jego dwóch córek. Mieszkańców domu i ich przyjaciół odwiedza duch nieżyjącej Anastazji Nibek, żony Dyapanazego, która ujawnia swoje dawne romanse i zdrady, prowadząc do serii rodzinnych katastrof. Sztuka ta jest w dużej mierze parodią realizmu, reprezentowanego przez dzieło Tadeusza Rittnera pt. "W małym domku", a także całego nurtu realistycznego, którego Witkiewicz krytykował poprzez swoją koncepcję Czystej Formy. Komponent parodystyczny w utworze przekształca dramatyczne wydarzenia w tragifarsę, doprowadzając zasady realistyczne do karykaturalnej ekstremy i ujawniając ich przestarzałość. Jednocześnie otwiera przed widzem drzwi do nowego rodzaju teatru, bazującego na swobodnej inwencji i twórczym łączeniu różnych form. "W małym dworku" jest często wybierane jako lektura dla uczniów szkół średnich.