W końcu nauczyć się żyć

Książka "W końcu naczyć się żyć" to niezwykła rozmowa z Jacquesem Derridą, która koncentruje się na fundamentalnych kwestiach ludzkiej egzystencji, takich jak życie, śmierć i to, co pomiędzy nimi – przeżycie. Derrida, znany myśliciel dekonstrukcji, stawia siebie w roli filozofa przeżycia, oddzielając się od tradycji filozoficznej reprezentowanej przez platońskie nauki umierania, czyli melete thanatou. Jego perspektywa na życie oscyluje wokół ciągłej walki z nieuchronnymi elementami jak śmierć, strata czy żałoba, jednocześnie odrzucając Heideggerowskie pojmowanie istnienia jako bycia-ku-śmierci.

Derrida proponuje innowacyjny sposób pojmowania życia, które mimo że skończone, nie jest zdefiniowane przez swój kres. Przez koncept "survie", które można tłumaczyć jako przeżycie, wskazuje, że prawdziwe życie pozostaje pełnowartościowe nawet w obliczu świadomości własnej śmiertelności. Jest to życie, które pozostaje otwarte na swe dopełnienie, choć nigdy nie może być w pełni poznane czy nauczycielskie.

Tytuł książki, jak wiele w twórczości Derridy, jest grą słów. "Nauka życia" jest czymś, co można zdobyć dopiero "w końcu", co symbolizuje ostateczność osiąganą jedynie po śmierci. Poprzez tę pracę Derrida delikatnie dekonstruuje ideę życia oraz jego nauczania, w duchu współczesnej docta ignorantia, czyli uczonej niewiedzy. Piotr Sadzik, który przetłumaczył tę niezwykłą rozmowę i dołożył posłowie, świetnie wprowadza czytelnika w tajniki Derridiańskich rozważań, ukazując mniej znane w Polsce oblicze tego genialnego filozofa. To właśnie zmaganie Derridy z własnym życiem stanowi najciekawszy element tej książki.