Używam więc jestem. Ich gebrauche also ich bin

Dwujęzyczny zbiór poezji Elfriede Gerstl, wydany w serii "Śpiewać to być", prezentuje twórczość współczesnych austriackich poetów, zarówno tych dobrze znanych, jak i mniej rozpoznawalnych, pod redakcją Ryszarda Wojnakowskiego. Elfriede Gerstl (1932-2009) to jedno z późniejszych odkryć poezji austriackiej. Ze względu na swoje żydowskie pochodzenie, przez cały okres wojny ukrywała się w Wiedniu. Nie ukończyła studiów medycznych ani psychologicznych, a w latach 60. XX wieku przemieszczała się między Berlinem a Wiedniem. Współpracowała z Grupą Wiedeńską, a później również z pisarzami związanymi z Grazer Autorenversammlung (GAV). Była ikoną literackiej kawiarni w Wiedniu i aż do swojej śmierci przyjaciółką Elfriede Jelinek.

Najbardziej znanym jej dziełem prozatorskim jest zbiór "Spielräume". Gerstl pisała również eseje i słuchowiska, a swoją poezję rzadko wydawała osobno, preferując łączenie różnych form literackich w jednym tomie. Jej minimalistyczne podejście skupiało się na wnikliwej obserwacji życia społecznego, gdzie szczególną uwagę poświęcała tematyce feministycznej. Z ogromnym entuzjazmem i wiarą podejmowała językowe eksperymenty, podzielając poglądy Wittgensteina na temat granic możliwości języka.

Gerstl była nie tylko wybitną poetką, ale również genialną kolekcjonerką ubrań z drugiej ręki, a także słów i pojęć. Jej niepowtarzalne poczucie humoru szło w parze z autoironią, zaangażowaniem społecznym, lecz także z nutą melancholii.