U księżnej pani

Książka "U księżnej pani" wprowadziła Stanisława Wasylewskiego na czoło literackiego świata książek historycznych w okresie międzywojennym XX wieku. W swojej pierwszej publikacji, Wasylewski odkrywa przed nami zakamarki historii, koncentrując się na jej bardziej osobistych i intymnych aspektach. Zamiast skupić się na oficjalnych bitwach i wydarzeniach, autor przybliża nam życie prywatne oraz emocjonalne rozterki barwnych postaci zamieszkujących ziemie dawnej Rzeczpospolitej.

Dzięki tej książce poznajemy Tadeusza Kościuszkę nie jako bohatera narodowego, ale jako skromnego oficera zabiegającego o względy panny Sosnowskiej. Z kolei książę Józef Poniatowski prezentuje się nam jako niepoprawny hulaka, miłośnik zabawy i przygód, unikając poważniejszych ról w historii. Wasylewski ujmuje również postać tytułowej księżnej Marii Radziwiłłowej, która z nudów zajmuje się pisarstwem w Nieświeżu, a w tle Herszko Lejbowicz, nieświadomie tworząc niezwykłe dzieła sztuki.

Podążając za autorem, trafiamy do Lwowa, gdzie przyglądamy się budowie nowego teatru, a z grupą polskich arystokratów uczestniczymy w kongresie wiedeńskim w 1815 roku. Przedstawiony korowód postaci, o wielu z których moglibyśmy zapomnieć, fascynuje i wciąga, oferując czytelnikowi wyjątkowy wgląd w przeszłość. Dzięki temu dziełu, niezyskani ludzie dawnych czasów odzyskują swoje miejsce w historii.