Traktat o miłości

Traktat etyczny zawarty w tym tomie, dotyczący kwestii 23-46 z drugiej części drugiej części Summy teologii Tomasza z Akwinu, eksploruje podstawy doktryny moralnej powiązanej z chrześcijaństwem. Kluczowym elementem chrześcijańskiej etyki jest przykazanie miłości bliźniego, które, mimo że wyraźnie zaznaczone w Ewangeliach, odnajduje również korzenie w Starym Testamencie. To przykazanie, wyrażone jako „kochaj bliźniego swego jak siebie samego”, ma długą historię interpretacji, choć jego treść była różnie pojmowana przez stulecia.

Miłość, o której mowa w tym przykazaniu, nie jest po prostu naturalną życzliwością czy sympatią wobec innych ludzi. Jest to dar – moc pochodząca od Boga, której człowiek sam nie mógłby wzbudzić. Otrzymana zdolność wymaga właściwego zarządzania; może być wykorzystywana lepiej lub gorzej, ale zawsze jest wynikiem boskiej łaski. To nadprzyrodzone uczucie, znane jako caritas, stanowi esencję omawianego fragmentu dzieła Tomasza z Akwinu, podkreślając teocentryczny charakter tej miłości.