To tylko sztuczka. O samoświadomości kina i technikach deziluzyjnych we współczesnych filmach

Książka przedstawia wszechstronne analizy filmów, które eksplorują różnorodne jeszcze niebadane zabiegi deziluzyjne stosowane przez twórców, aby podkreślić samoświadomość dzieła i ujawnić jego strukturalne oraz narracyjne elementy. Niektóre z tych technik można łatwo zidentyfikować, jak chociażby aktor spoglądający bezpośrednio w kamerę, sceny zakulisowe czy nietypowy format obrazu. Jednakże inne z nich, jak np. zakłócenia dramaturgiczne czy wykorzystanie mitologicznych toposów, są bardziej subtelne i często umykają uwadze przy pierwszym kontakcie.

Obserwowany wzrost popularności tych technik na przestrzeni ostatnich czterech dekad wskazuje na konieczność przemyślenia definicji kina oraz kierunku, w którym się rozwija. Przemiany te są wynikiem hybrydyzacji kultur, innowacji w obszarze nowych mediów oraz zmian w sposobach odbioru filmów. Jak zauważa autorka, Adrianna Woroch, autorefleksyjne strategie filmowe pozwalają widzowi przekroczyć granicę ekranu, angażując go na różnych poziomach - emocjonalnym, intelektualnym, a nawet fizycznym. Tym samym kino odzyskuje swój status medialny, oferując doświadczenie przekraczające formalne ograniczenia teorii filmoznawczej.

Adrianna Woroch, doktor i adiunkt w Instytucie Filmu, Mediów i Sztuk Audiowizualnych UAM, jest laureatką Diamentowego Grantu. Specjalizuje się w postmodernizmie filmowym, refleksyjności w kinie, relacji filmu z innymi mediami oraz współczesnym kinie bliskowschodnim. Jest także autorką jedynej w Polsce monografii poświęconej twórczości Paola Sorrentina zatytułowanej "Kicz i piękno w twórczości Paola Sorrentina" na podstawie takich dzieł jak "Wielkie piękno", "Młody papież", "Wszystkie odloty Cheyenne'a" oraz "Młodość".

Prace Adrianny Woroch dostarczają nie tylko innowacyjnych interpretacji kluczowych zagadnień współczesnej kinematografii czy dyskusji o ontologicznych aspektach sztuk audiowizualnych w kontekście zmieniających się warunków kulturowych, ale również mogą być źródłem inspiracji dla szerokiego grona odbiorców. Skierowane są do filmoznawców, kulturoznawców, historyków sztuki, studentów kierunków humanistycznych oraz wszystkich miłośników kina, którzy pragną zgłębić jego wieloaspektowe natury.