Taniec hominidów, czyli komedianci z ulicy Kasztanów

Marcel, w wieku osiemnastu lat, jest zafascynowany światem teatru i postrzega go jako drogę do zrozumienia otaczającej rzeczywistości oraz samego siebie, pozwalając mu kształtować swoją niezależną tożsamość. Swoje zainteresowanie sztuką sceniczną realizuje w relacjach z różnorodną publicznością, którą niekiedy samodzielnie kreuje dzięki swojej niepohamowanej wyobraźni. Nawet w obliczu trudnych doświadczeń nie porzuca swoich autorskich wizji twórczych. Marcel, pragnąc zgłębić istotę ludzkiej natury, przełamuje granice w sferze sztuki i obyczajów, stale szukając nowych perspektyw. Jego niekonwencjonalne spektakle są odbiciem współczesnych zjawisk społecznych, a także skomplikowanej natury człowieka, ujawniając jednocześnie dwuznaczność jego własnej osobowości. Spotkanie z konformistycznym otoczeniem, przesiąkniętym ciemnymi aspektami ludzkiej natury, zaburza jego racjonalne postrzeganie świata i wywołuje w nim samym wątpliwe i niekiedy nikczemne skłonności. W tej pełnej emocji podróży pojawiają się gorące uczucia, niezachwiana przyjaźń oraz mrożąca krew w żyłach zbrodnia.