Szympansy z azylu Fauna. O przetrwaniu i woli życia

Tom, według niekompletnej dokumentacji medycznej, przeszedł ponad sześćdziesiąt trzy biopsje wątroby, szpiku i węzłów chłonnych przez ponad trzy dekady, a także został zakażony wirusem HIV i wirusem zapalenia wątroby. Doświadczał utraty przytomności 369 razy. Podobnie dramatyczne historie zdrowotne widnieją na kartach medycznych innych: Regis, który cierpi na cukrzycę i odmawia przyjmowania insuliny, Sue Ellen, której zęby wybito w młodości młotkiem, a Pepper zmaga się z klaustrofobią, podczas gdy Chance spędziła pierwsze pięć lat życia w całkowitej izolacji. Wszystkie te osoby łączy fakt, że zmagają się z poważnymi zaburzeniami psychicznymi i znalazły schronienie na farmie Glorii Grow.

Historia ta sięga lat dziewięćdziesiątych, gdy przed fundacją Fauna zatrzymał się czarny pick-up holujący zwykłą przyczepę dla koni. Wewnątrz znajdowały się szympansy, które miały za sobą trudną podróż. Do tego czasu były własnością Uniwersytetu Nowojorskiego, wykorzystywane jako obiekty eksperymentów biomedycznych. Oderwane od matek zaraz po urodzeniu, zamknięte w ciasnych klatkach, poddawane inwazyjnym operacjom i eksperymentom neurologicznym oraz toksykologicznym, nigdy już nie odzyskają pełnej sprawności. W azylu Fauna mogą jednak w spokoju dochodzić do siebie.

Dla Andrew Westolla wolontariat w tym miejscu miał być prawdziwą przygodą i okazją do spotkania najbliższego kuzyna człowieka. Jednak rzeczywistość okazała się zupełnie inna niż sobie wyobrażał.