Świst umarłych

"Świst umarłych to książka nr 9 z serii Katie Maguire autorstwa Grahama Mastertona. Ta seria jest prawdopodobnie jedną z najbardziej brutalnych i brutalnych serii powieści kryminalnych, z jakimi kiedykolwiek się zetknęłam, a ta może być pierwszą książką w tej serii, w której nie ma aktu brutalnego gwałtu na kobiecie. Graham Masterton z pewnością wie, jak robić makabryczne, niepokojące i żądne krwi fabuły. Z pewnością nie jest to lektura dla osób o słabym sercu. Jednak mimo przerażających scen morderstw, wciąż przebija się element komiczny i momentami śmiałam się na głos. Kontynuując walkę Katie o sprawiedliwość przeciwko, po raz kolejny, skorumpowanej policji w Cork i seksistowskim przełożonym, książka ta porusza kwestię tajnych współpracowników i informatorów, którzy są zabijani, aby uciszyć swoje zarzuty. Masterton znany jest z ostrych scen seksu w swoich powieściach. Ten typ już tak ma xD Tym razem zamieniliśmy sceny seksu na znaczną przemoc. Masterton kreśli ponury obraz Irlandczyków, do tego stopnia, że żaden z nich nie wydaje się godny zaufania. Ciągłe używanie irlandzkiego slangu było strzałem w dziesiątkę, ponieważ ułatwiło stworzenie irlandzkiego klimatu. Wiadomo, czego można się spodziewać po opowiadaniach Katie Maguire, a to jest najlepsze. Jak bardzo można być nieszczęśliwym, gdy kochanek, ojciec i szef są zamieszani w morderstwo? "Świst umarłych" pędził z taką prędkością, że mogłam stracić orientację w liczbie ciał, nie mówiąc już o tym, kto jest na celowniku, a kto nie. Wszystkie wątki w tej historii są ze sobą powiązane i chciałabym powiedzieć, że wszystko się w końcu ułożyło, ale niestety tak nie było. To właśnie sprawia, że książki Grahama Mastertona czyta się z taką przyjemnością.

Naprawdę podoba mi się cała seria o Katie Maguire... po tym wszystkim, co przeszła wydaje się, że zasługuje na odrobinę szczęścia, ale takie jest życie. Kto by pomyślał, że w Cork może być tyle przemocy. Nie wiem, czy pan Masterton stracił miłość do swojej bohaterki Katie, czy co. Wplątuje ją w niemal niemożliwe sytuacje, jedna po drugiej. Czy w Cork przestępcy naprawdę są tacy źli? Myślę, że gdybym tam mieszkała, byłabym wręcz obrażona za sam poziom przemocy i brak troski o życie innych ludzi. W tej książce jej życie jest w wielkim niebezpieczeństwie.

" Nic tak nie boli jak patrzenie na zdjęcia z czasów, kiedy człowiek był szczęśliwy " :(

"Świst umarłych" jest to dziewiąta książka z serii o Katie Maguire, więc ta recenzja będzie prawdopodobnie zawierać pewne spoilery poprzednich książek z tej serii. Jednak czytałam tę książkę bez wcześniejszego zapoznania się z innymi i mogłam cieszyć się nią na własną rękę.

Detektyw Garda Stiochana (Gwardii Narodowej), Katie Maguire, wciąż boryka się z ostatnią brutalną sprawą. Jej pies, Barney, został niemal pobity na śmierć, a człowiek odpowiedzialny za jego stan zdołał uniknąć kary za swoje zbrodnie. Kiedy w miejscowym parku zostaje znaleziony oficer Gardy, bez głowy z fletem wystającym z szyi, Katie Maguire zostaje wciągnięta w sprawę, która może doprowadzić do upadku całej Gardy. Jej ostateczne złapanie zabójców w tak wyjątkowych okolicznościach było naprawdę niesamowite. Zwroty akcji i smutna, przedwczesna śmierć jej kochającego ojca naprawdę chwytają za serce, a na końcu płakałam razem z nią. Sposób, w jaki książka zakończyła się, gdy na plaży dowiedziała się o jego śmierci, był doskonale umiejscowiony i stanowił dobre zakończenie, pozostawiające ochotę na więcej.

To mroczna, ponura zagadka morderstwa w stylu Jeffery'ego Deavera. Masterson był pisarzem horrorów, zanim spróbował swoich sił w kryminałach, i to widać. Oprócz gore, "Świst umarłych" to książka, która nie odwraca się od grozy i przerażenia, jakie niesie ze sobą fabuła. Wielu próbowałoby podejść do mroku fabuły z boku lub z bezpieczniejszej strony. Masterson rzuca się na oślep w paszczę bestii i zabiera czytelnika ze sobą.

Mój największy problem z tą książką polega na tym, że jest zbyt pogmatwana. W tle przewijają się liczne wątki podrzędne i czasami trudno odnaleźć wątek główny w całej tej paplaninie. Być może jest to nieunikniony efekt długiej serii, a ci, którzy przeczytali poprzednie książki, mogą znaleźć w podrzędnych wątkach więcej ładu.

Koniec końców, myślę, że 4,5 gwiazdki dla "Świstu umarłych" można uznać za sprawiedliwą ocenę.

"Świst umarłych to książka nr 9 z serii Katie Maguire autorstwa Grahama Mastertona. Ta seria jest prawdopodobnie jedną z najbardziej brutalnych i brutalnych serii powieści kryminalnych, z jakimi kiedykolwiek się zetknęłam, a ta może być pierwszą książką w tej serii, w której nie ma aktu brutalnego gwałtu na kobiecie. Graham Masterton z pewnością wie, jak robić makabryczne, niepokojące i żądne krwi fabuły. Z pewnością nie jest to lektura dla osób o słabym sercu. Jednak mimo przerażających scen morderstw, wciąż przebija się element komiczny i momentami śmiałam się na głos. Kontynuując walkę Katie o sprawiedliwość przeciwko, po raz kolejny, skorumpowanej policji w Cork i seksistowskim przełożonym, książka ta porusza kwestię tajnych współpracowników i informatorów, którzy są zabijani, aby uciszyć swoje zarzuty. Masterton znany jest z ostrych scen seksu w swoich powieściach. Ten typ już tak ma xD Tym razem zamieniliśmy sceny seksu na znaczną przemoc. Masterton kreśli ponury obraz Irlandczyków, do tego stopnia, że żaden z nich nie wydaje się godny zaufania. Ciągłe używanie irlandzkiego slangu było strzałem w dziesiątkę, ponieważ ułatwiło stworzenie irlandzkiego klimatu. Wiadomo, czego można się spodziewać po opowiadaniach Katie Maguire, a to jest najlepsze. Jak bardzo można być nieszczęśliwym, gdy kochanek, ojciec i szef są zamieszani w morderstwo? "Świst umarłych" pędził z taką prędkością, że mogłam stracić orientację w liczbie ciał, nie mówiąc już o tym, kto jest na celowniku, a kto nie. Wszystkie wątki w tej historii są ze sobą powiązane i chciałabym powiedzieć, że wszystko się w końcu ułożyło, ale niestety tak nie było. To właśnie sprawia, że książki Grahama Mastertona czyta się z taką przyjemnością.

Naprawdę podoba mi się cała seria o Katie Maguire... po tym wszystkim, co przeszła wydaje się, że zasługuje na odrobinę szczęścia, ale takie jest życie. Kto by pomyślał, że w Cork może być tyle przemocy. Nie wiem, czy pan Masterton stracił miłość do swojej bohaterki Katie, czy co. Wplątuje ją w niemal niemożliwe sytuacje, jedna po drugiej. Czy w Cork przestępcy naprawdę są tacy źli? Myślę, że gdybym tam mieszkała, byłabym wręcz obrażona za sam poziom przemocy i brak troski o życie innych ludzi. W tej książce jej życie jest w wielkim niebezpieczeństwie.

" Nic tak nie boli jak patrzenie na zdjęcia z czasów, kiedy człowiek był szczęśliwy " :(

"Świst umarłych" jest to dziewiąta książka z serii o Katie Maguire, więc ta recenzja będzie prawdopodobnie zawierać pewne spoilery poprzednich książek z tej serii. Jednak czytałam tę książkę bez wcześniejszego zapoznania się z innymi i mogłam cieszyć się nią na własną rękę.

Detektyw Garda Stiochana (Gwardii Narodowej), Katie Maguire, wciąż boryka się z ostatnią brutalną sprawą. Jej pies, Barney, został niemal pobity na śmierć, a człowiek odpowiedzialny za jego stan zdołał uniknąć kary za swoje zbrodnie. Kiedy w miejscowym parku zostaje znaleziony oficer Gardy, bez głowy z fletem wystającym z szyi, Katie Maguire zostaje wciągnięta w sprawę, która może doprowadzić do upadku całej Gardy. Jej ostateczne złapanie zabójców w tak wyjątkowych okolicznościach było naprawdę niesamowite. Zwroty akcji i smutna, przedwczesna śmierć jej kochającego ojca naprawdę chwytają za serce, a na końcu płakałam razem z nią. Sposób, w jaki książka zakończyła się, gdy na plaży dowiedziała się o jego śmierci, był doskonale umiejscowiony i stanowił dobre zakończenie, pozostawiające ochotę na więcej.

To mroczna, ponura zagadka morderstwa w stylu Jeffery'ego Deavera. Masterson był pisarzem horrorów, zanim spróbował swoich sił w kryminałach, i to widać. Oprócz gore, "Świst umarłych" to książka, która nie odwraca się od grozy i przerażenia, jakie niesie ze sobą fabuła. Wielu próbowałoby podejść do mroku fabuły z boku lub z bezpieczniejszej strony. Masterson rzuca się na oślep w paszczę bestii i zabiera czytelnika ze sobą.

Mój największy problem z tą książką polega na tym, że jest zbyt pogmatwana. W tle przewijają się liczne wątki podrzędne i czasami trudno odnaleźć wątek główny w całej tej paplaninie. Być może jest to nieunikniony efekt długiej serii, a ci, którzy przeczytali poprzednie książki, mogą znaleźć w podrzędnych wątkach więcej ładu.

Koniec końców, myślę, że 4,5 gwiazdki dla "Świstu umarłych" można uznać za sprawiedliwą ocenę.