Święta siostra Faustyna Kowalska

Współczesna refleksja nad macierzyństwem duchowym w formacji zakonnej różni się od tej z czasów świętej siostry Faustyny Kowalskiej. Apostołka Miłosierdzia Bożego była często postrzegana przez pryzmat swojego dziecięcego zawierzenia Bogu, jednak jej macierzyńskie serce zasługuje na pogłębioną uwagę. Siostra Dominika Steć w swojej książce przybliża nieczęsto eksplorowany aspekt kobiecości Faustyny, pokazując jak rozwijała ona w sobie cechy matczyne. W swojej analizie opiera się na źródłach, które ukazują, jak Faustyna pojmowała Bożą miłość – jako łączącą cechy ojcowskie i matczyne, co kształtowało jej postawę wobec innych.

Faustyna często mówiła o Bożym miłosierdziu, które jest bardziej pełne niż miłość najczulszej matki, co znacząco kształtowało jej życie duchowe. W jednym z wyznań pod koniec życia mówiła: "[Jezu], od najwcześniejszych lat wychowywałeś mnie sam dla siebie, abym umiała teraz kochać." Z tej perspektywy, jej duchowe macierzyństwo nie ograniczało się tylko do relacji z innymi siostrami zakonnymi, lecz obejmowało także młode kobiety w potrzebie, grzeszników, chorych oraz umierających.

W relacji z Bogiem, Faustyna wyrażała swoją bliskość i oddanie słowami: "Jezu, Tyś Matką moją, Tyś mi wszystkim." Z głęboką wiarą i ufnością przychodziła do Jezusa, dzieląc z Nim swoje radości i cierpienia, tak jak dziecko z kochającą matką. Ta głęboka więź duchowa inspirowała ją do działania na rzecz innych, pokazując pełnię jej macierzyńskiej miłości.