Spojrzenie elfa

Kiedy Mageli spotyka intrygującego Erina, od razu czuje, że skrywa on tajemnicę. Fascynacja nieznajomym szybko rośnie, a dziewczyna zaczyna dryfować między rzeczywistością a marzeniami sennymi, zatracając się w nich coraz bardziej. Gdy sytuacja się komplikuje i Erin staje w obliczu zagrożenia, przed Mageli pojawia się trudne zadanie: czy zdoła go ocalić, wierząc jedynie w siłę swoich snów?

Spojrzenie Erina zdaje się ją hipnotyzować, utrudniając jej trzymanie się zdrowego rozsądku. „Jesteśmy do siebie niezwykle podobni” – stwierdza. „A jednak tak diametralnie się różnimy. Jakbyśmy należeli do dwóch całkiem odmiennych światów. Ja z krainy elfów, ty...” „...ludzi” – kończy Mageli. „Ludzi” – potwierdza Erin, dla którego świat ludzi jest równie nieznany jak dla Mageli kraina elfów. Wyszeptuje coś o utraconej ojczyźnie, niemal niesłyszalnie, pozostawiając dziewczynę w niepewności co do tego, czy rzeczywiście to usłyszała.