Sophie Mereau-Brentano. Dyletantka na...

Sophie Mereau-Brentano (1770–1806) była jedną z pierwszych niemieckich pisarek, które mogły publikować pod własnym nazwiskiem i aktywnie uczestniczyć w rynku wydawniczym, prowadząc negocjacje z wydawcami i tworząc czasopisma. Jej osiągnięcia były w dużym stopniu wspierane przez znanych literatów tamtych czasów, takich jak Friedrich Schiller i Achim von Arnim. Książka "Sophie Mereau-Brentano. Dyletantka na weimarskim parnasie", pod redakcją Renaty Dampc-Jarosz i Niny Nowary-Matusik, wprowadza polskich czytelników w twórczość tej mniej znanej pisarki epoki klasyczno-romantycznej. Publikacja zawiera tłumaczenia dwóch jej dzieł prozatorskich: powieści epistolarnej "Amanda und Eduard" oraz opowiadania "Marie".

Monograficzne opracowania trzeciego tomu serii "Niemiecka Literatura Kobiet" skupiają się na kluczowych elementach twórczości Sophie Mereau-Brentano. Artykuły te eksplorują rozwój literacki autorki, jej kształtowanie się pod wpływem kultury (Renaty Dampc-Jarosz, Katowice), jej współpracę z Schillerem (Norbert Oellers, Bonn), oraz wkład Mereau-Brentano w rozwój literatury kobiecej, zwłaszcza gatunku powieści epistolarnej (Karina Becker, Paderborn). Dyskusje w książce sięgają także paradygmatów artystycznych i wynurzeń autobiograficznych w noweli "Marie" (Nina Nowara-Matusik, Katowice).

Przekłady "Amanda i Eduard" oraz "Marie" to rezultat projektu translatorskiego, w którym zaangażowani byli pracownicy naukowi, studenci oraz doktoranci Uniwersytetu Śląskiego. Dzieła te podejmują tematy związane z dążeniem do samorealizacji kobiet w burżuazyjnym społeczeństwie oraz nieustannym poszukiwaniem miłości i szczęścia.