Skamieliny III RP

„Skamieliny III RP” to wyjątkowa publikacja autorstwa Jerzego Jachowicza, który przez ponad 25 lat zasłynął jako jeden z czołowych polskich dziennikarzy śledczych. Tym razem jednak Jachowicz wkracza na teren publicystyki politycznej, przedstawiając swoje spostrzeżenia z wyrazistą mieszanką ironii i humoru.

W książce autor zaśmiewa, a przy tym krytykuje postawy przedstawicieli tytułowych „skamielin III RP”. Jerzy Jachowicz stosuje krótką analizę pełną błyskotliwości, często grając z czytelnikami poprzez wprowadzanie fikcyjnych tekstów, które jednak zawsze bazują na rzeczywistych faktach. Dzięki takiemu podejściu jego komentarze zyskują niesamowitą siłę przekazu, przyciągając uwagę zarówno kolegów z redakcji, jak i szerokiej publiczności, która zastanawia się nad źródłem tak precyzyjnych informacji. Łatwa i zrozumiała forma języka, jakiej używa, sprawia, że publikacje te na długo pozostają w pamięci czytelników.

Większość felietonów zebranych w tej książce została pierwotnie opublikowana na łamach tygodnika „wSieci” w latach 2013-2016, a także pierwszej edycji tygodnika „Uważam Rze” pod redakcją Pawła Lisickiego w latach 2011-2012. Niektóre teksty ukazały się w „Gazecie Polskiej Codziennie” oraz na portalach internetowych takich jak wPolityce.pl, SDP, Stefczyk.info i „Konserwatyści” Białystok.

Mimo że Jerzy Jachowicz mógłby spocząć na laurach, będąc powszechnie uznawanym za nestora polskiego dziennikarstwa śledczego, postanowił podjąć wyzwanie pisarskiego eksperymentu, tworząc krótkie, ostre felietony. Są one naszpikowane złośliwymi bon motami, przewrotnymi parafrazami oraz tym, co wielu ceni w felietonach najbardziej – bezpośrednimi aluzjami i ciętą ironią. Taki styl przyciąga czytelników, oferując im niezwykłą przyjemność lektury.

Jak twierdzi Rafał Ziemkiewicz, Jerzy Jachowicz jest nie tylko nieustraszonym badaczem mrocznych zakamarków polskiej polityki, ale także utalentowanym felietonistą pełnym sarkazmu i dowcipu. Z kolei dla Łukasza Warzecha odkrycie felietonistycznej strony Jachowicza było równie zaskakujące, co inspirujące, będąc źródłem refleksji na temat jego prawdziwych inspiracji.