Rzeka, która cierpi

Książka Lecha Giemzy o poezji Czesława Miłosza wyróżnia się na tle innych publikacji na ten temat. Choć dociera do akademickiego odbiorcy, jej prawdziwym celem są miłośnicy współczesnej poezji, dla których autor tworzy dzieło przystępne i klarowne. Giemza, podejmując się zadania zrozumienia szerokiego spektrum twórczości Miłosza, a także bogactwa istniejących komentarzy, dokonał trafnych wyborów, które w pełni odpowiadają na pytanie, jaki obraz poety przedstawić.

Sukcesem autora jest zdolność do skupienia w niewielkim objętościowo tekście esencji twórczości Miłosza, uzupełnionej o ważne aspekty jego życia oraz unikatowe interpretacje. Przez pryzmat tej książki dowiadujemy się o charakterystykach języka poetyckiego Miłosza, takich jak jego skłonność do synekdochy i liryki maski, a także o elementach poetyki epifanii i refleksyjno-kontemplacyjnych strategii lirycznych. Giemza rzuca światło na to, jak pamięć i wyobraźnia kształtują dzieła artysty, i jak nieustający głód zrozumienia świata wpływał na jego twórczość.