Rytuały miłosne i obyczaje Słowian

Seksualność, poczucie pożądania i potrzeba bliskości to obszary, które od zawsze fascynowały ludzi. Ale jak nasi przodkowie postrzegali te aspekty życia? Czy byli otwarci w swoich poglądach? Święto Kupały często kojarzone bywa z miłością i swobodą, ale czy rzeczywiście koncentrowało się wyłącznie na takich przejawach bliskości?

W kulturze Słowian energia seksualna miała mocne powiązania z naturą. Bliskość fizyczna była uznawana za symbol harmonii między ludzką seksualnością a różnorodnymi formami oddawania czci przyrodzie, jak Słońce, Księżyc, woda czy flora. Zewnętrzny obserwator mógłby uznać te obyczaje za przepełnione erotyzmem i skupione na cielesności. Jednak przy bliższym spojrzeniu można dostrzec związki między naturalnymi zjawiskami a mistycznymi aspektami.

Jakie znaczenie miały dla Słowian rytuały przejścia? Co dokładnie symbolizowała płodność? Jakie cechy przypisywano atrybutom kobiecej i męskiej seksualności? Jak odnoszono się do kwestii takich jak prostytucja, kazirodztwo czy zdrada? Jakie afrodyzjaki były w użyciu? Które rośliny były stosowane w leczeniu impotencji, a które dedykowane były typowo kobiecym dolegliwościom? Jak te starożytne wiedza i praktyki mają się do dzisiejszych czasów? Jakie rytuały odprawiano, by poprawić jakość życia intymnego?

Książka Korneli Kwajzer stanowi próbę zgłębiania i interpretacji aspektów życia Słowian, odpowiadając na wiele pytań, ale także stawiając nowe.