Rewanż Arystotelesa

Książka ta stawia tezę, że arystotelesowska metafizyka pozostaje nie tylko zgodna z nowoczesną nauką, ale wręcz stanowi podstawowe założenie jej struktury. Choć może to wymagać pewnych wyjaśnień, warto zaznaczyć, że nie jest tu mowa o koncepcjach Arystotelesa dotyczących fizyki jako takiej, która w dzisiejszym kontekście może wydawać się nieaktualna. Nie zamierzam więc bronić idei o różnych prawach rządzących sferami podksiężycowymi i nadksiężycowymi ani teorii o naturalnym miejscu. Skupiam się na filozoficznych konceptach, które można oddzielić od przestarzałych naukowych ram, takich jak koncepcja aktu i możności oraz teoria czterech przyczyn. Co istotne, te idee są obszarem filozofii przyrody, którą traktuję jako część metafizyki, jak omówię w pierwszym rozdziale. Nie twierdzę, że naukowcy powinni bezpośrednio włączać te idee do swoich badań codziennych. Raczej argumentuję, że nauka jako dziedzina oraz jej wyniki sugerują niejawnie prawdziwość tych idei, nawet jeśli praktyczne aspekty pracy naukowej je ignorują. Tytuł "Rewanż Arystotelesa" został zaczerpnięty z artykułu Jamesa Rossa z 1990 roku, którego analizy były dla mnie inspirujące. Ross zwrócił uwagę, że współcześni filozofowie analityczni często, być może nieświadomie, odkrywali na nowo arystotelesowskie koncepcje, co potwierdza ich trwałą wartość i znaczenie.