Pustko

Maciej Bobula, autor tworzący zarówno wiersze, jak i prozę, w swojej najnowszej książce zabiera nas w nostalgiczne podróże do wspomnień z dzieciństwa. Czytelnicy natrafią tu na mieszankę obrazów: od słodkich czereśni po obrazy martwych zwierząt i przemocy. W tym bogato zilustrowanym tomie, rysunki przypominają ilustracje z zeszytów, które dodają mu bajkowego uroku, ale równie dobrze ukazują głębsze, emocjonalne momenty jego poezji. Jeden z takich momentów przywołuje kultowy film Davida Lyncha, gdzie Człowiek Słoń wyraża swoje bolesne przemyślenia: świat jawił mi się jako koszmar. To właśnie cierpienie i śmierć wyznaczają główne wątki tej książki, w której los ludzi i zwierząt jest równoważony. Spotykamy tu rozmaite zwierzęta, od kotów, przez jeże, aż po psy.

Styl Bobuli stapia w sobie tradycyjne, ludowe melodie z nowoczesnymi elementami hip-hopu. Wyrażenie mordo koegzystuje tutaj obok słowa mord, tworząc intrygującą mieszankę znaczeń. Granice między tym, co dobre, a tym, co złe, pozostają tutaj nieustannie niewyraźne.

Wiersze Macieja Bobuli nie zamykają się w jednym wątku, lecz płynnie przechodzą między różnymi tematami i nastrojami. Czytelnik może przenieść się z jednego miejsca do drugiego, z wiejskiego podwórka do klasy szkolnej, od pogrzebu do przestrzeni kosmicznej. Tematyka obejmuje dzieciństwo, płeć, samobójstwo, kolonializm oraz kwestie planetarne. Raperka Little Simz pojawia się na tej samej scenie z ofiarami polskich pogromów, tworząc poezję pełną mocnych obrazów, które mają większą trwałość niż sam grunt, po którym stąpamy.