Psychoterapia między wiedzeniem a niewiedzeniem

Wiedza o psychice pacjenta i jej skomplikowanych procesach intrapsychicznych, a także różnorodnych metodach terapeutycznych, stanowi podstawę kompetencji zawodowych psychoterapeutów. Jednak przy uważnym obserwowaniu praktyki gabinetowej, można dostrzec, że skuteczność terapeuty czasem opiera się na paradoksalnych elementach, takich jak brak pewności, wahanie czy ignorowanie własnych przemyśleń. To prowadzi do fundamentalnego pytania: kiedy wiedza jest absolutnie niezbędna, a kiedy lepiej jest pozostawać w stanie niepewności?

Monografia, o której mowa, jest nie tylko oryginalna i znakomicie napisana, ale też bogata w erudycyjne i empiryczne dowody. Jest to istotna pozycja zarówno dla młodych adeptów psychoterapii, jak i dla doświadczonych klinicystów, nauczycieli oraz superwizorów. Dzięki niej można głębiej zgłębić znaczenie diagnozy psychoterapeutycznej, roli teorii w procesie zrozumienia pacjenta oraz sposobów, w jaki psychoterapeuta powinien rozwijać umiejętność korzystania z niepewności. Monografia uczy, jak prowadzić prawdziwy dialog, a nie tylko jego pozory.

Z recenzji profesor Barbary Józefik wynika, że pozycja ta dostarcza kluczowych materiałów teoretycznych i empirycznych, które zmieniają perspektywę patrzenia na proces terapeutyczny. Dr Wojciech Drath, specjalista w dziedzinie psychologii i psychoterapii, obronił doktorat na temat roli niewiedzenia w praktyce terapeutycznej i obecnie kieruje zespołem terapeutycznym w Pracowni nad Sobą oraz współpracuje z Fundacją Rozwoju Terapii Rodzin Na Szlaku”.

Prof. Bogdan de Barbaro to autorytet w dziedzinie psychiatrii i psychoterapii, który przez wiele lat przewodził różnym katedrom na Uniwersytecie Jagiellońskim i jest częścią rady doradczej w czasopiśmie „Psychiatry: Interpersonal and Biological Process”.