Próby

Peter Handke w książce "Próba o grzybiarzu" nie ogranicza się jedynie do tematu grzybobrania. Pod przykrywką historii o poszukiwaniu grzybów kryje się postać prostodusznego głupca, wykreowanego przez autora jako swoisty literacki partner do dialogu. Handke z wiekiem objawia coraz większe poczucie humoru, często naśmiewając się ze swojego alter ego. Przykładami jego żartobliwości są chwile, gdy bohater przebija się przez magiczne i konspiracyjnie szeptane opowieści, czy kiedy zamiast tego sięga po psalmodie o listku figowym.

Eseje Handkego charakteryzują się unikalnym stylem, który wymaga od czytelnika całkowitego zanurzenia się w jego twórczym strumieniu. Pozwalają na odrzucenie konwencjonalnych wzorców eseistycznych i w pełni oddanie się śmiałości autora. Dzięki niesamowitej wyobraźni, Handke prowadzi czytającego przez zawiłe ścieżki myśli, zawsze z zamiarem odkrycia swoistej prawdy dla konkretnej sytuacji lub miejsca. Jego pisarstwo to ilustracja dynamicznych relacji między człowiekiem a złożonością świata zewnętrznego, który równocześnie wywiera swój wpływ na wewnętrzne życie postaci. W tej wewnętrznej symfonii odnajdujemy różnorodność motywów i wydarzeń, gdzie na pierwszy plan wybija się wszechobecna samotność, jako centralny osiowy wątek.

Napisane przez Helmuta Boettigera, "Próba o grzybiarzu" zachęca do refleksji nad samotnością i indywidualnym spojrzeniem na otaczający świat.