Prekariat. Opowieści Kresowe 1939-1941

W sercu lasów, które kochamy, panowała cisza, a łosie, chronione przez polskie władze, żyły beztrosko, nieświadome zagrożenia ze strony ludzi wspieranych przez bezwzględne maszyny. Wspomina to Antonina Lachowicz, gospodyni z leśniczówki Łykoszyn, położonej w powiecie Kosów Poleski.

Kim byli radzieccy urzędnicy zarządzający okupowanymi terenami Rzeczypospolitej w latach 1939-1941? Skąd pochodzili i jak podjęli się administrowania? Którym z miejscowych oferowali współpracę i na jakich zasadach? Co wynikło z tych relacji? Historyk Moshe Levin opisywał sowieckich urzędników jako „rządzących niewolników” – ludzi sprawujących władzę nad podległymi im pracownikami, lecz pozbawionych środków ochrony przed wyższymi w hierarchii partyjno-rządowej.

Termin „prekariat” świetnie oddaje sytuację sowieckiego personelu administracyjnego, zarówno na okupowanych ziemiach, jak i w ZSRR, świadcząc o braku jakichkolwiek zabezpieczeń czy gwarancji. Jan Tomasz Gross analizuje te trudne realia, ukazując złożoność tamtych czasów.