Pomyliłem drogi

"Zdaliśmy się na lekturę nowego zbioru poezji Pana pod tytułem 'Pomyliłem drogi'. Pragniemy pogratulować - to doskonała poezja, wyróżniająca się między innymi oszczędnością formy.

Wiele z zawartych utworów, dzięki celności zawartych w nich refleksji i ich łatwej zapamiętywalności, ma potencjał, aby znaleźć się w obiegu szerszym niż tylko literacki.

W jednym z wierszy, zatytułowanym 'mamo, tato', podmiot liryczny zwraca się do swoich rodziców, wyznając duszące uczucia. Pisze, bo nie potrafi mówić czy śpiewać. Odciska się tu wyraźnie zgorzkniałość i poczucie, że chociaż wydaje się miły i czysty, to wewnętrznie 'zgnił' za życia, myląc ścieżki swego losu.

Inny utwór eksploruje temat kłamstwa. Autor wyraża, że nigdy nie mówi prawdy, a swoją umiejętność oszustwa mógłby przekuć w akademicki sukces. Może zrobić doktorat czy habilitację z kłamstwa, osiągnąć nawet profesurę, a jego twierdzenia nadal byłyby ślepo akceptowane.

Kolejny wiersz dotyka iluzji i autokreacji emocji. Nie ma żadnej Urszulki, stworzył ją, aby mieć kogo opłakiwać. W podobnym tonie opisuje miłość jako twór własnych rąk, służący do samopoczucia użalania się nad sobą i wylania łez."