Pomoc kobietom z nizin społecznych na terenie Krakowa

Książka zajmuje się trudnym zagadnieniem społecznym, dotyczącym sytuacji wykluczonych kobiet z Krakowa w okresie międzywojennym, od 1918 do 1939 roku. Wśród najbardziej dotkniętych były ubogie kobiety, często trafiające do aresztu. Ich izolacja była szczególnie bolesna, ponieważ ówczesne społeczeństwo Krakowa uważało, że jako przestępczynie nie zasługują na pomoc. Uważano, że nic nie może usprawiedliwić ich postępowania. Wielu z tych kobiet było matkami, jednak nawet to nie wzbudzało współczucia wśród decydentów, którzy nie interesowali się losem ich dzieci, skazanych na podobne odrzucenie. Jedynie dzięki życzliwości i wsparciu organizacji religijnych oraz świeckich istniała dla nich nadzieja na lepsze jutro.

Równocześnie, nie lepszy los spotykał kobiety pracujące jako służące. Często niesłusznie podejrzewane o kradzieże, nie miały szans udowodnić swej niewinności ze względu na ubóstwo. Publikacja stawia pytania o możliwość wsparcia tych kobiet, o to, czy możliwe było polepszenie ich losu i przywrócenie ich do pełnoprawnego uczestnictwa w społeczeństwie, wolnego od izolacji i obojętności. W książce znajdziemy odpowiedzi na te i inne pytania dotyczące trudnej rzeczywistości kobiet z niższych warstw społecznych.