Pójdę sama

„Pójdę sama” to debiut literacki Chisako Wakatake, który przyniósł autorce prestiżową Nagrodę Akutagawy. To kameralna, refleksyjna opowieść o kobiecie w wieku emerytalnym, która po śmierci męża musi nauczyć się funkcjonować na nowo – samodzielnie, w ciszy i samotności.

Fabuła jest skromna, niemal niezauważalna. Główna bohaterka – bezimienna, jakby anonimowa – wiedzie życie złożone z codziennych, rutynowych czynności: zakupy, posiłki, spacery, rozmowy z sąsiadami. Jej dni zlewają się w jedno, ale właśnie w tej monotonii autorka znajduje przestrzeń do opowieści o egzystencjalnym wymiarze samotności.

Styl Wakatake jest minimalistyczny, ale pełen treści. Z pozornie banalnych obserwacji buduje portret kobiety, która po latach podporządkowania roli żony i matki, zaczyna odnajdywać siebie. Choć tempo książki jest powolne, a język oszczędny, to nie brakuje tu emocji – ukrytych w szczegółach, drobnych gestach i myślach.

Książka ma wyraźny kontekst społeczny – w Japonii, gdzie starzejące się społeczeństwo zmaga się z problemem samotności, portret takiej bohaterki jest wyjątkowo aktualny. Wakatake pokazuje, jak trudno odnaleźć nowy sens życia po utracie partnera, ale też jak można powoli, krok po kroku, odzyskać poczucie sprawczości.

„Pójdę sama” to opowieść uniwersalna, choć mocno zakorzeniona w japońskiej codzienności. Skłania do refleksji nad przemijaniem, niezależnością i rolą kobiet w społeczeństwie. Nie jest to lektura łatwa ani dynamiczna – wymaga skupienia i cierpliwości – ale z pewnością odwdzięcza się głębią.

Dla tych, którzy cenią literaturę subtelną, intymną i prawdziwą, książka Chisako Wakatake będzie poruszającym doświadczeniem. To cichy, ale mocny głos o tym, że nawet w samotności można odnaleźć siebie – i odważyć się pójść dalej, własną drogą.