Poezja myślenia. Od starożytnych Greków do Celana

George Steiner, wybitny literaturoznawca i pisarz o międzynarodowym uznaniu, dąży do zgłębiania relacji pomiędzy literaturą a filozofią w swoim eseju. Znany z biegłości w kilku językach oraz autorstwa licznych powieści, Steiner posiada wyjątkowe predyspozycje do podejmowania takich rozważań. Zastanawia się nad tym, na ile poezja stanowi formę myślenia i jak obecna jest w sferze intelektualnej, oraz jakie znaczenie ma literacki charakter filozofii na jej zawartość, a jak na nią wpływa.

Czy Heraklit zasługuje na miano filozofa? Czy dążenie Sartre'a do połączenia w sobie cech Spinozy i Stendhala ma swoje uzasadnienie? Dlaczego Heidegger zdecydował się na analizę twórczości poetów? A jaką rolę odgrywa narracja pierwszoosobowa w dziełach Kartezjusza? Steiner bada te zagadnienia, rozpoczynając od Heraklita, a kończąc na analizie złożonych relacji między Paulem Celanem i Martinem Heideggerem. Jego główną tezą jest twierdzenie, że filozofia i poezja mają wspólne, choć nie do końca zidentyfikowane korzenie, podobne do tych, z których wywodzi się muzyka — dziedzina pełna pozasłownego wyrazu.